ဖခင္ျဖစ္သူ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးဦးသက္ညြန္႔ ရဲ႕ အႏုပညာဗီဇေသြးျဖစ္သလို၊ အႏုပညာနဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္လာရင္ ထက္ထက္သန္သန္ ဝါသနာႀကီးသူက ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ကို
မင္းကိုႏိုင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီး စိတ္ဝင္စားမႈအတိုင္းအတာကို ၈၈ မ်ဳိးဆက္
ေက်ာင္းသားကိုမင္းကိုိုႏိုင္ကို ေမးၾကည့္ျဖစ္ရာ“ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ပန္းခ်ီဆရာ။
ကြၽန္ေတာ္ပန္းခ်ီေဆးေတြ၊စုတ္ခြက္ေတြ၊ ကား ခ်ပ္ေတြၾကားထဲမွာ
ဝမ္းလ်ားထိုးၿပီး ႀကီးျပင္း လာခဲ့တာပါ။ အရင္ဆုံးစၿပီး ဝမ္းလ်ားထိုးၿပီး
လက္နဲ႔ေလွ်ာက္ဆြဲတဲ့အခါမွာ ေဆးခြက္ႀကီး ကို ဆြဲမိတယ္။ ၿပီးေတာ့
ပါးစပ္ထဲသြားထိုး လိုက္တယ္။ လူႀကီးေတြ ျပန္ေျပာျပတာေပါ့။ ပါးစပ္ေတြမွာ
ေဆးေတြ ေပက်ံၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔စုပ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ပန္းခ်ီ
နဲ႔စသိတာေပါ့။ ပန္းခ်ီဆိုတာအရသာရွိတယ္ ဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိသြားၿပီ။ နည္းနည္း
နား ေထာင္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လာ ေတာ့အေဖနဲ႔အေဖရဲ႕ဆရာေတြ၊အေဖ့ရဲ႕ တပည့္ေတြ
အေဖနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြအဲဒီမ်ဳိး ဆက္၃ခုလုံးက ပန္းခ်ီရဲ႕ သီအိုရီေတြကို ကြၽန္
ေတာ္နားရည္ဝသြားတယ္။က်က်နနသင္ယူရ တယ္လို႔ေတာ့ မခံစားႏိုင္ဘူး။ အိမ္နားမွာ ပန္းခ်ီေက်ာ္ေသာင္းတို႔၊ ပန္းခ်ီဝသုန္တို႔ရွိ တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုေက်ာ္ေသာင္းတို႔ ဆရာဝသုန္တို႔က လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္မွာ ပန္းခ်ီအေၾကာင္း ထုိင္ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က
သူတို႔ခပ္လွမ္းလွမ္းက ထိုင္နား ေထာင္တာေပါ့။ ဆရာဝသုန္႔အိမ္ကို သြားၿပီး ပန္းခ်ီကိုသင္တယ္။ ဆရာကေျပာတယ္။ မင္း အေဖရွိရ႕ဲသားနဲ႔ မင္းကလုပ္ျပန္ၿပီလို႔ ေျပာ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မတူကြဲျပားတဲ့ ေရးဟန္ ေတြ၊အယူအဆေတြကိုလိုခ်င္တယ္ေပါ့။ ကြၽန္
ေတာ့္အေပၚ အင္မတန္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။စိတ္ရွည္လြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာင္ ျပန္ၿပီး စိတ္မရွည္ရတဲ့ဆရာမ်ဳိးပါ”လို႔ေျပာပါတယ္။
ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းေထာင္ ထဲမွာ အက်ဥ္းခံေနစဥ္ မွာပန္းခ်ီေရးဆြဲျဖစ္ လား ဆိုတာကိုေမးၾကည့္ေတာ့ “ပထမ ဆုံးေရညိႇနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္အိပ္တဲ့ နံရံေလးေဘးမွာ ဖြက္ၿပီးဆြဲရ တာ။ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးဆြဲရတာ။ ေရညိႇနည္း နည္းသြားျခစ္လာတယ္။
ပဲဟင္းထဲမွာပါတဲ့ နႏြင္းေတာင့္ေလးေတြ အဲဒါအဝါျဖစ္သြား တာေပါ့။ အုတ္ခဲအက်ဳိးေလးေတြ ေသြးၿပီးအနီ ေရာင္ရတယ္ေပါ့။ အဲဒါဝါစိမ္းနီသုံးမ်ဳိးနဲ႔ပဲစဆြဲခဲ့တာပဲ။ နံရံေပၚမွာဆြဲေတာ့ အဲဒီမွာပဲက်န္ ခဲ့တာေပါ့။ေထာင္ကေနာက္ဆုံးအေခါက္ လြတ္ ခါနီးမွာပန္းခ်ီဆြဲ ခြင့္တရားဝင္ရသြားတယ္။
အဲဒီပန္းခ်ီကားေတြသတ္သတ္ရွိပါတယ္။ အဲ ဒီမွာလည္း ပုဂံက ဓာတ္ပုံေတြ၊အိမ္ကပို႔လိုက္ တာေတြ ကြၽန္ေတာ္ဆြဲ ခ့ဲတာေတြရွိတယ္။ ဘဝမွာ အဲဒီလိုတစ္ခါမွမဆြဲဖူးဘူး။ ေရာက္ေန တာကလည္းပုဂံမွာ၊ အဲဒါနဲ႔ပုဂံက ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ ေယာက္ဆီကေန ကိရိယာေတြေတာင္း ၿပီး ေတာ့ ေနာက္ေန႔ မနက္ထႏိုင္သမွ်ေစာေစာထ ၿပီးသြားဆြဲတယ္။ ညကလည္း ပင္ပန္းထားေတာ့ မထႏိုင္ဘူး။ ပင္ပန္းရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။ လိုက္ ပို႔တဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းတာေပါ့။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကကြၽန္ေတာ့္ ကို ပန္းခ်ီဆြဲေစခ်င္တဲ့အခါ ဘုရားေပၚတက္ တယ္။ ေနေရာင္ရဲ႕ သဘာဝဟာ တက္ေနက ႏုတယ္ဗ်။ ေနရင့္သြားရင္ သြားၿပီဗ်။ျမင္ကြင္းက အေရာင္းစူးသြားၿပီဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသည္းႏွလုံးကို မကိုင္လႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
တိမ္ၾကားထဲမွာရွိေန တဲ့ အေသြးေတြနဲ႔ေပါင္း လိုက္ေတာ့ ပုဂံက ပိုလွသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကို လုၿပီးဆြဲရတာဆိုေတာ့ အျပည့္ေတာ့ မရ လိုက္ဘူး။ ဒါဘဝပါပဲဗ်ာ။ ဘဝမွာ အျပည့္ရ တယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။မစို႔မပို႔ေလးရတာကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်နပ္ရတာပါ။ ပန္းခ်ီမွာ
လည္း ဒီလိုပဲျဖစ္သြားမွာပါ။ ကဗ်ာေတြေရး၊ သီခ်င္းေတြေရးတယ္။ နာမည္ေပးတာက တစ္ခါပဲလႈိက္လႈိက္လွဲလွဲထြက္လာရင္ေကာင္း တယ္။ မျဖစ္မေနဆိုရင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံက်ရင္ နာမည္ကေတာင္ အရင္ရေနေသးတယ္။ ဒီ
ပန္းခ်ီကားလည္းေထြေထြထူးထူး နာမည္ေပး ဖို႔မစဥ္းစားထားပါဘူး။ တိုက္ဆိုင္ရင္ စိတ္ ထဲမွာခလုတ္တိုက္သြားတဲ့ ေန႔ကေတာ့ နာ မည္ေပးျဖစ္မွာပါ။ သကအိသသမ ပန္းဘြဲ႕ဆြဲရတာ ဘယ္အရသာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူးဗ်။ ဘဝမွာ တျခားအရသာေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကဳံခဲ့ၿပီးၿပီ။
လူတစ္ေယာက္ဟာသူ႔ဘဝမွာ ပန္းခ်ီကို ဝါသနာပါ၊ ပန္းခ်ီလည္း ဆြဲေနတယ္ဆိုရင္သူ႔ဘဝမွာကံအေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ပဲ။ သာမန္ ေလာကီသားေတြရတတ္တဲ့ သမာဓိမ်ဳိးသူ႔ဆီ မွာရွိတယ္။စိတ္ႏွစ္ၿပီးၿငိမ္သြားတဲ့အၿငိမ္ရယ္၊ ေရစီးထဲကို တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေျပာသြားတာမ်ဳိးပန္းခ်ီ မွာပဲေတြ႕ဖူးတယ္။ သီခ်င္း လည္းစပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ပန္းခ်ီ ေလာက္ အရ သာေတြ႕တာ မ်ဳိး တစ္ခါမွမႀကဳံဖူးဘူး။ပန္းခ်ီဟာ ဓ်ာန္ ဝင္စားမႈမွာ ေတာ့ေတာ္ေတာ္ အဆင့္ ျမင့္တယ္ဆိုတာ ပိုသိလာတယ္” လို႔ ရွင္းျပပါတယ္။
သီဟ
ေတာ္နားရည္ဝသြားတယ္။က်က်နနသင္ယူရ တယ္လို႔ေတာ့ မခံစားႏိုင္ဘူး။ အိမ္နားမွာ ပန္းခ်ီေက်ာ္ေသာင္းတို႔၊ ပန္းခ်ီဝသုန္တို႔ရွိ တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုေက်ာ္ေသာင္းတို႔ ဆရာဝသုန္တို႔က လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္မွာ ပန္းခ်ီအေၾကာင္း ထုိင္ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က
သူတို႔ခပ္လွမ္းလွမ္းက ထိုင္နား ေထာင္တာေပါ့။ ဆရာဝသုန္႔အိမ္ကို သြားၿပီး ပန္းခ်ီကိုသင္တယ္။ ဆရာကေျပာတယ္။ မင္း အေဖရွိရ႕ဲသားနဲ႔ မင္းကလုပ္ျပန္ၿပီလို႔ ေျပာ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မတူကြဲျပားတဲ့ ေရးဟန္ ေတြ၊အယူအဆေတြကိုလိုခ်င္တယ္ေပါ့။ ကြၽန္
ေတာ့္အေပၚ အင္မတန္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။စိတ္ရွည္လြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာင္ ျပန္ၿပီး စိတ္မရွည္ရတဲ့ဆရာမ်ဳိးပါ”လို႔ေျပာပါတယ္။
ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းေထာင္ ထဲမွာ အက်ဥ္းခံေနစဥ္ မွာပန္းခ်ီေရးဆြဲျဖစ္ လား ဆိုတာကိုေမးၾကည့္ေတာ့ “ပထမ ဆုံးေရညိႇနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္အိပ္တဲ့ နံရံေလးေဘးမွာ ဖြက္ၿပီးဆြဲရ တာ။ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးဆြဲရတာ။ ေရညိႇနည္း နည္းသြားျခစ္လာတယ္။
ပဲဟင္းထဲမွာပါတဲ့ နႏြင္းေတာင့္ေလးေတြ အဲဒါအဝါျဖစ္သြား တာေပါ့။ အုတ္ခဲအက်ဳိးေလးေတြ ေသြးၿပီးအနီ ေရာင္ရတယ္ေပါ့။ အဲဒါဝါစိမ္းနီသုံးမ်ဳိးနဲ႔ပဲစဆြဲခဲ့တာပဲ။ နံရံေပၚမွာဆြဲေတာ့ အဲဒီမွာပဲက်န္ ခဲ့တာေပါ့။ေထာင္ကေနာက္ဆုံးအေခါက္ လြတ္ ခါနီးမွာပန္းခ်ီဆြဲ ခြင့္တရားဝင္ရသြားတယ္။
အဲဒီပန္းခ်ီကားေတြသတ္သတ္ရွိပါတယ္။ အဲ ဒီမွာလည္း ပုဂံက ဓာတ္ပုံေတြ၊အိမ္ကပို႔လိုက္ တာေတြ ကြၽန္ေတာ္ဆြဲ ခ့ဲတာေတြရွိတယ္။ ဘဝမွာ အဲဒီလိုတစ္ခါမွမဆြဲဖူးဘူး။ ေရာက္ေန တာကလည္းပုဂံမွာ၊ အဲဒါနဲ႔ပုဂံက ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ ေယာက္ဆီကေန ကိရိယာေတြေတာင္း ၿပီး ေတာ့ ေနာက္ေန႔ မနက္ထႏိုင္သမွ်ေစာေစာထ ၿပီးသြားဆြဲတယ္။ ညကလည္း ပင္ပန္းထားေတာ့ မထႏိုင္ဘူး။ ပင္ပန္းရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။ လိုက္ ပို႔တဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းတာေပါ့။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကကြၽန္ေတာ့္ ကို ပန္းခ်ီဆြဲေစခ်င္တဲ့အခါ ဘုရားေပၚတက္ တယ္။ ေနေရာင္ရဲ႕ သဘာဝဟာ တက္ေနက ႏုတယ္ဗ်။ ေနရင့္သြားရင္ သြားၿပီဗ်။ျမင္ကြင္းက အေရာင္းစူးသြားၿပီဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသည္းႏွလုံးကို မကိုင္လႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
တိမ္ၾကားထဲမွာရွိေန တဲ့ အေသြးေတြနဲ႔ေပါင္း လိုက္ေတာ့ ပုဂံက ပိုလွသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကို လုၿပီးဆြဲရတာဆိုေတာ့ အျပည့္ေတာ့ မရ လိုက္ဘူး။ ဒါဘဝပါပဲဗ်ာ။ ဘဝမွာ အျပည့္ရ တယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။မစို႔မပို႔ေလးရတာကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်နပ္ရတာပါ။ ပန္းခ်ီမွာ
လည္း ဒီလိုပဲျဖစ္သြားမွာပါ။ ကဗ်ာေတြေရး၊ သီခ်င္းေတြေရးတယ္။ နာမည္ေပးတာက တစ္ခါပဲလႈိက္လႈိက္လွဲလွဲထြက္လာရင္ေကာင္း တယ္။ မျဖစ္မေနဆိုရင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံက်ရင္ နာမည္ကေတာင္ အရင္ရေနေသးတယ္။ ဒီ
ပန္းခ်ီကားလည္းေထြေထြထူးထူး နာမည္ေပး ဖို႔မစဥ္းစားထားပါဘူး။ တိုက္ဆိုင္ရင္ စိတ္ ထဲမွာခလုတ္တိုက္သြားတဲ့ ေန႔ကေတာ့ နာ မည္ေပးျဖစ္မွာပါ။ သကအိသသမ ပန္းဘြဲ႕ဆြဲရတာ ဘယ္အရသာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူးဗ်။ ဘဝမွာ တျခားအရသာေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကဳံခဲ့ၿပီးၿပီ။
လူတစ္ေယာက္ဟာသူ႔ဘဝမွာ ပန္းခ်ီကို ဝါသနာပါ၊ ပန္းခ်ီလည္း ဆြဲေနတယ္ဆိုရင္သူ႔ဘဝမွာကံအေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ပဲ။ သာမန္ ေလာကီသားေတြရတတ္တဲ့ သမာဓိမ်ဳိးသူ႔ဆီ မွာရွိတယ္။စိတ္ႏွစ္ၿပီးၿငိမ္သြားတဲ့အၿငိမ္ရယ္၊ ေရစီးထဲကို တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေျပာသြားတာမ်ဳိးပန္းခ်ီ မွာပဲေတြ႕ဖူးတယ္။ သီခ်င္း လည္းစပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ပန္းခ်ီ ေလာက္ အရ သာေတြ႕တာ မ်ဳိး တစ္ခါမွမႀကဳံဖူးဘူး။ပန္းခ်ီဟာ ဓ်ာန္ ဝင္စားမႈမွာ ေတာ့ေတာ္ေတာ္ အဆင့္ ျမင့္တယ္ဆိုတာ ပိုသိလာတယ္” လို႔ ရွင္းျပပါတယ္။
သီဟ
Popular facebook
No comments:
Post a Comment