လူဦးေရ အခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲမႈ၏ စိန္ေခၚမႈမ်ား၊ အာရွသည္ မခ်မ္းသာခင္ အိုမင္းေနၿပီ

အာရွေဒသရွိလူဦးေရအခ်ဳိးအစားဟာအလ်င္အျမန္ကိုပဲ ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ဒီလိုေျပာင္းလဲမႈမွာ ျမန္

မာႏိုင္ငံလည္း တစ္ႏုိင္ငံ အပါ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအခ်ိန္က စတင္ေရတြက္ၿပီး လာမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြင္းမွာ အာရွမွာ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့လူဦးေရက ကေလးဦးေရထက္ ပိုမ်ားျပားလာပါလိမ့္မယ္။

လက္ရွိအခ်ိန္အထိေတာ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ သက္ႀကီးရြယ္အို ၅ ဒသမ ၅ သန္း ရွိၿပီး ၂၀၂၅ ႏွစ္က်ရင္ေတာ့ ဒီအေရ အတြက္ဟာ ႏွစ္ဆ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူငါးဦးလွ်င္ တစ္ဦးက အသက္ ၆၀ ေက်ာ္တဲ့လူေတြ ျဖစ္လာပါ လိမ့္မယ္။ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ လူဦးေရဖြဲ႕စည္း မႈပံုစံဟာ ပိရမစ္ေတြပံုစံအတိုင္း ရွိပါတယ္။

ေအာက္ေျခမွာ ကေလးဦးေရ မ်ားျပားၿပီး အေပၚေရာက္လာတာနဲ႔ ပိရမစ္အတိုင္း က်ဥ္းသြားကာ သက္ႀကီး ရြယ္အို အနည္းငယ္သာ ထိပ္ပိုင္းမွာ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာအပါ အ၀င္ ကမၻာေပၚမွာ အေျပာင္းအလဲဟာ လ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။

ပိရမစ္ပံုစံနဲ႔ လူဦးေရဖြဲ႕စည္းမႈဟာ မိုးေမွ်ာ္တိုက္မ်ားအသြင္ကို ေျပာင္းလဲ ေနပါတယ္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္က ၁၄ ႏွစ္ ေအာက္ ကေလးသူငယ္ ဦးေရဟာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး ေအာက္ဆံုးလိုင္း သုံးခု မွာ ရွိေနပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ ႏွစ္မွာ အသက္ ၂၀ မွ ၅၀ အၾကား လူဦး ေရဟာ အမ်ားဆံုးျဖစ္လာပါတယ္။ လာ မယ့္ ၂၀၃၀ မွာေတာ့ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ လူဦးေရဟာ အသက္ ၁၄ ႏွစ္ေအာက္ လူဦးေရထက္ ပိုမ်ားလာမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ၂၀၅၀ ခုႏွစ္အေရာက္မွာ သက္ႀကီး ရြယ္အိုဦးေရက ငါးႏွစ္ေအာက္ ကေလး ဦးေရထက္ ပိုမ်ားျပားလာပါလိမ့္မယ္။ဒါ့ျပင္ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္လူဦးေရလည္း မ်ားျပားလာမွာျဖစ္ၿပီး ထိုထဲက အမ်ားစုကအမ်ဳိးသမီးမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။

လူဦးေရအခ်ိဳးအစားေျပာင္းလဲတာ ဟာ ျမန္မာျပည္တစ္ခုတည္းတင္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အတြက္ ထူးျခားတာကေတာ့ လူဦးေရအခ်ဳိး အစားေျပာင္းလဲမႈက အလြန္ လ်င္ျမန္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ဥေရာပႏိုင္ငံ ေတြမွာဆိုရင္ ဒီလိုေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ ႏွစ္ ၁၀၀ ေလာက္အခ်ိန္ယူရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအ၀င္ အာရွႏိုင္ငံ ေတြ မွာေတာ့ ဒီအေျပာင္းလဲဟာ ၂၅၊ ၃၀ ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္။

အာရွႏိုင္ငံေတြ က ဒီအေျပာင္းအလဲနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီ ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ဥေရာပလို အခ်ိန္သိပ္ မရပါဘူး။ ဒီကိစၥက အမ်ဳိးသားမဟာ ဗ်ဴဟာ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရးမွာ ထည့္သြင္း စည္းစားရမယ့္ စိန္ေခၚမႈတစ္ခုပါပဲ။

ဒီလို လူဦးေရအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲမႈ ႀကီးမားလာျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းက ဘာပါလဲ။ အေျခခံအားျဖင့္ေတာ့ အေၾကာင္းအရင္း ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ကေတာ့ ေမြးဖြား ႏႈန္း က်ဆင္းလာျခင္းနဲ႔ လူေတြ သက္ တမ္း ပိုရွည္လာလို႔ပါပဲ။

ယခုေခတ္ အမ်ဳိး သမီးေတြဟာ သူတို႔ေရွ႕ကမ်ဳိးဆက္ေတြ ထက္စာရင္ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္းက်ဆင္းလာၿပီး ယခုေခတ္လူအမ်ားစုဟာ ၂၀ ရာစုေခတ္က လူေတြထက္ ပိုၿပီးအသက္ ရွည္ၾကလို႔ပါပဲ။

ကုလသမဂၢ၏ စာရင္း မ်ားအရ ေမြးဖြားႏႈန္းက်ဆင္းျခင္းသည္ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ အီတလီနဲ႔ စင္ကာပူႏိုင္ငံေတြမွာ ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္း အတာထိ လူဦးေရက်ဆင္းျခင္းမျဖစ္ခင္ လူဦးေရတည္ၿငိမ္မႈကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

လူဦးေရပညာရွင္မ်ားရဲ႕ အဆိုအရ အမ်ဳိး သမီးတစ္ဦးမွ ပ်မ္းမွ် ကေလး ၂ ဒသမ ၁ ေယာက္ေမြးမွသာ လက္ရွိလူဦးေရ အတိုင္း ဆက္လက္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မယ္လို႔ ေဟာကိန္းထုတ္ထားပါတယ္။

ဒီႏႈန္း ထက္ေက်ာ္ၿပီး ေမြးဖြားႏႈန္းမ်ားခဲ့ရင္ ေတာ့ လူဦးေရတိုးပြားလာမွာျဖစ္ၿပီး အဆိုပါႏႈန္းထက္ နည္းရင္ေတာ့ လူဦးေရ ေလ်ာ့က်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အံ့ဩစြာပဲ ယေန႔အခ်ိန္မွာ အာရွဟာ ကမၻေပၚမွာ ေမြးဖြားမႈႏႈန္း အနည္းဆံုးေဒသျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီႏႈန္းထားဟာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးလွ်င္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏႈန္း သာ ေမြးဖြားတဲ့ ေတာင္ကိုရီးယား၊ စင္ကာပူနဲ႔ ဂ်ပန္တင္မကပါဘူး၊ တျခား သိပ္မခ်မ္းသာေသးတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာပါ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ေတာင္ကိုရီးယား၊ စင္ကာပူ နဲ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတြက ေမြးဖြားႏႈန္းဟာ လက္ရွိလူဦးေရကို ျပည့္မီေအာင္ အစား မထိုးႏိုင္ပါဘူး။ အာရွႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဗီယက္နမ္ရဲ႕ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္းဟာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ ထက္ နည္းေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ကေလး ေမြးဖြားႏႈန္း (အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးလွ်င္ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္း ၁ ဒသမ ၉၄ ဦး)ဟာ လည္း ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ၁ ဒသမ ၉၉ ထက္ နည္းေနပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လာ မယ့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာျပဳလုပ္မယ့္ တစ္ႏိုင္ငံ လံုးအတိုင္းအတာ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံမႈရဲ႕ ရလဒ္က သက္ေသျပပါ လိမ့္မယ္။ လူဦးေရတည္ေဆာက္ပံု ေျပာင္းလဲမႈ ရဲ႕ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခု က လူေတြသက္တမ္း ပိုရွည္လာလို႔ပါပဲ။

ယေန႔ေခတ္မွာေမြးတဲ့ ကေလးတစ္ဦး ဟာ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္က ေမြးတဲ့လူထက္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ပိုရွည္ႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆရ ပါတယ္။ လူေတြသက္တမ္းရွည္ၾကာစြာ ပိုေနလာၾကရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သက္ ႀကီးရြယ္အိုဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚ သေဘာတရားကို ျပန္ၿပီးစဥ္းစားဖို႔ လို အပ္လာပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အဘိုး၊ အဘြားမ်ားကို စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရင္ သူတို႔ဟာ အသက္ ၅၅ ႏွစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၆၀ ရွိမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြးမိၾကမွာ ပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ အခုအခါမွာေတာ့ ဒီ အသက္အပိုင္းျခားရွိ လူေတြထဲက အမ်ားစုဟာ က်န္းမာဆဲျဖစ္သလို တက္ႂကြၿပီး လုပ္ႏိုင္ကိုင္ ႏိုင္ဆဲျဖစ္တဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ေတြ႕ရေနပါၿပီ။

ဒီလူဦးေရအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲျခင္း ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ေတာ့ အခြင့္ အလမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ေတာ့ ၂၀၁၀ လူဦးေရအခ်ိဳးအစား ပိရမစ္ ကိုၾကည့္ရင္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ၁၄ ႏွစ္က ႏွစ္ ၆၀ အတြင္း လူအမ်ားစုရွိေနလို႔ပါပဲ။

ဒီလိုအလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူဦးေရအခ်ဳိး အစားက မွီခိုေနထိုင္သူေတြရဲ႕ လူဦးေရ ကို ေက်ာ္လြန္သြားတာကို လူဦးေရ ေျပာင္းလဲမႈ အခ်ဳိးလို႔ ေခၚပါတယ္။

ဒါေပ မယ့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံလိုမ်ဳိး လူဦးေရအခ်ဳိး အစားေျပာင္းလဲမႈအက်ဳိးရလဒ္ ေရွ႕ ေရာက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူဦးေရအခ်ဳိးက နည္းေနၿပီး အဲဒီအုပ္စုက အလုပ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့လူေတြ ကို ေထာက္ပံ့ေနရလို႔ပါပဲ။

ဒီလိုျဖစ္စဥ္ ကို လုပ္သားမ်ားထြက္ေျပးျခင္းလို႔ေခၚ ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ လူဦးေရ အခ်ဳိးအစားေျပာင္းလဲမႈ အက်ဳိးရလဒ္ ျဖစ္စဥ္က ႏွစ္ ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္ထိရွိေန မွာပါ။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္အေနနဲ႔ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး က႑ေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ လိုအပ္သလို မတူညီတဲ့ လူဦးေရတည္ေဆာက္ပံုအတြက္လည္း ျပင္ဆင္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

ဒါ့ျပင္ လူမႈ ေရးက႑နဲ႔ စီးပြားေရးစီမံကိန္းေရးဆြဲ ေရးဆြဲတဲ့ က႑ေတြမွာ ဒီအခြင့္အလမ္း ကို ေနာက္ထပ္ငါးႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ ေစာင့္စရာ မလိုဘဲ ယခုအခ်ိန္ကတည္းကကို ထည့္ သြင္း စဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။

လူဦးေရတည္ေဆာက္ပံု အခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲျခင္းဟာ လူမႈေရးနဲ႔ စီးပြားေရး က႑ေတြကို မ်ားစြာအက်ဳိးသက္ေရာက္ မႈရွိပါတယ္။ ပိုၿပီး ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ႏိုင္ငံ ေတြမွာဆိုရင္ အၿငိမ္းစားယူႏိုင္တဲ့ အသက္အရြယ္အပိုင္းအျခား၊ ပင္စင္ အတြက္ကုန္က်စရိတ္စတာ ေတြကိုအႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးေနပါၿပီ။

ဒါေပ မယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအ၀င္ ျမန္မာနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈတူညီတဲ့ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ လူအနည္းစုပဲ အၿငိမ္းစားပင္စင္ အတြက္ စိုးရိမ္စရာရွိၿပီး လယ္သမားေတြ၊ ၀န္ထမ္းမဟုတ္တဲ့ အလုပ္သမား ေတြ အလုပ္ဆက္လက္လုပ္ေနၾကၿပီး ပင္စင္မရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ သက္ႀကီး ရြယ္အိုေတြအတြက္ ၀င္ေငြရရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းဟာ လူမႈေရးနဲ႔ စီးပြားေရး မဟာဗ်ဴဟာစီမံကိန္းမ်ား ေရးဆြဲရာမွာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါဟာ က်န္းမာေရးက႑အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ စိန္ေခၚမႈတစ္ခုပါပဲ။

ကူးစက္ႏိုင္တဲ့ေရာဂါေတြကို အာ႐ုံစိုက္ ေနရာကေန သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြမွာ အျဖစ္မ်ားတဲ့ မကူးဆက္ႏိုင္ေသာေရာဂါ ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ နာတာရွည္ေရာဂါေတြ မ်ားျပားလာမႈကို က်န္းမာေရးက႑ အေနနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေအာင္ျပဳလုပ္ရ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကူစက္ႏိုင္တဲ့ ေရာဂါအမ်ားစုဟာ ကုသႏိုင္ပါတယ္။ အယ္ဇုိင္းမား၊ အဆစ္ ေရာင္နာ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ စိတ္ကစဥ့္ ကလ်ားေရာဂါ၊ သို႔မဟုတ္ ဆီးခ်ဳိေသြးခ်ဳိ ေရာဂါေတြဟာ အရွင္းေပ်ာက္ကင္း ေအာင္ မကုသႏိုင္ေပမယ့္ ကာကြယ္ ႏိုင္သလို သက္ရွည္က်န္းမာစြာ ေနထိုင္ ေအာင္ စီမံလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။

က်န္းမာေရးစနစ္ေတြရဲ႕စံခ်ိန္စံၫႊန္း ေတြကို ေျပာင္းလဲလာတဲ့လူဦးေရတည္ ေဆာက္မႈနဲ႔အညီ ျပန္လည္

သတ္မွတ္ရန္ လိုအပ္ တယ္ဆိုတာ အထင္အရွားပါပဲ။ လူေတြကဟာ ကေလးအနည္းငယ္ပဲ ယူၾကၿပီး မိသားစုအမ်ားအျပားဟာအလုပ္အကိုင္ရဖို႔အတြက္ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ေတြကို ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ၾကတဲ့အတြက္

 ေၾကာင့္ ကေလးေတြဟာ သက္ႀကီးရြယ္ အိုမ်ားနဲ႔ ေနလာၾကရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဘြားအိုေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ နည္း လမ္းေကာင္းေတြ လိုအပ္လာပါတယ္။ ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီးအတြင္းရွိ ပုသိမ္ နဲ႔ က်ဳိက္လတ္ေဒသေတြမွာ ရပ္ရြာအဖြဲ႕ အစည္းေတြက က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့၊ အထီးက်န္ျဖစ္ေနတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္ အိုေတြအတြက္ ေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။

ဒီနည္းလမ္းဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္ၿပီး က်န္ေဒသေတြကို လည္း ဆက္လက္တိုးခ်ဲ႕ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ပါ တယ္။ သက္ႀကီး ရြယ္အိုေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အေသးစိတ္လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ ဆည္းေပးရန္ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး ေပၚလစီမ်ား လိုပါေပတယ္။

ဒီမူ၀ါဒေတြ ဟာ အသက္ႀကီးေပမယ့္ တက္တက္ ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားေနတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အို မ်ားကို ေထာက္ခံအားေပးႏိုင္မွာျဖစ္ သလို၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း မရွိႏိုင္ဘဲ အကူအညီလိုအပ္ေနတဲ့ အားနည္းသူေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္ေဆာင္တာ အေျမာ္အျမင္ ရွိလွတဲ့ အစီစဥ္အျဖစ္ၿပီး ငယ္ရြယ္စဥ္က တိုင္းျပည္ကို အက်ဳိးျပဳခဲ့သူမ်ား အသက္ ႀကီးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေျမ႕ ေစရန္၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတစ္ခု မျဖစ္ေစဘဲ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး အတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူးအျဖစ္ လူအမ်ား သိျမင္ေစရန္ လုပ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

 အယ္ဒို၀ါဒိုကလင္

(အယ္ဒ၀ါဒိုကလင္းသည္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာသက္ႀကီးရြယ္အို ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕၏ ေဒသတြင္းဆိုင္ရာ ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္သည္။သူသည္စီးပြားေရးပညာရွင္ျဖစ္သလို၊အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္စဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္တြင္ သုေတသနပညာရွင္အျဖစ္လုပ္ကိုင္ခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။သူသည္လက္တင္အေမရိကရွိအစုိးရမ်ားအတြက္ အၾကံေပးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သူလည္းျဖစ္ၿပီး အာရွ၊ လက္တင္အေမရိကႏွင့္ အာဖရိကတိုက္ရွိ လူမႈ-စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့သည့္အေတြ႕အၾကံဳ ရွိသူျဖစ္သည္။)

Myanmar Times