သူမေသေတာ့ပါ

(၁)
က်ေနာ္တုိ႔ ပံုမွန္ဂ်ာနယ္ ၃-၄ ေစာင္၊ သတင္းစာက တေစာင္နဲ႔ မဂၢဇင္း ၃-၄ အုပ္ ယူထားပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ Weekly Eleven ပါတယ္။ ဦးတည္ရန္သူအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ အၿမဲဆဲမယ့္ Northern Star ပါတယ္။ မဖတ္မျဖစ္ ဖတ္ရဦး မယ့္ ဒီလႈိင္းလည္းပါ ပါတယ္။ တခါတရံ ဂယက္ပြက္လာတဲ့ သတင္းတုိ႔ ေဆာင္းပါးတုိ႔ပါတဲ့(စာနယ္ဇင္းေတြ) ေပၚလာရင္ မရမက မွာဖတ္ၾကတယ္။

Weekly Eleven ဖတ္တာက အခ်က္အလက္လုိခ်င္တာရယ္၊ ကုိစိန္၀င္းေဆာင္းပါး ပါတာရယ္ေၾကာင့္ပါ၊ (အဓိကတန္ဖုိး က အဲဒီမွာပါ) လံုးခ်င္းထုတ္ေနတဲ့ သူ႔စာအုပ္ေတြလည္း အလြတ္မေပးပါ၊ တအုပ္မက်န္မွာပါတယ္။ သူဘာေတြးသလဲ။
ဘယ္ဟာ ေဇာင္းေပးသလဲ။ ဘယ္လုိျမင္ၿပီး ဘယ္လုိသံုးသပ္သလဲ … သိခ်င္တာပါ။

ခုတေလာ သူ႔ေဆာင္းပါးေတြ ျပတ္သြားတာ တလခြဲေလာက္ရွိၿပီ၊ က်ေနာ့္ဇနီးျဖစ္သူက (ကုိစိန္၀င္းေဆာင္းပါးေတြ မ ဖတ္ရတာ ၾကာၿပီ၊ မေရးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ က်န္းမာေရး ဆုိးေနၿပီလား) ေမးတယ္။ က်ေနာ္က Weekly Eleven အယ္ဒီ တာခ်ဳပ္ သတင္းေတြထြက္လာေနတာ စဥ္းစားေနမိတယ္၊ သူက မူ သမား၊ မေရးသင့္ဘူးထင္ရင္ ေရႊပံုေပးေတာင္ ေရး မယ့္သူမဟုတ္။ ေနာက္တေန႔ VOA မနက္ပုိင္းသတင္းမွာ မေန႔ညကပဲ “သူကြယ္လြန္သြားၿပီ” ဆုိတာ ေၾကညာသြား တယ္။ ဇနီးကို လွမ္းေျပာလုိက္ေတာ့ “အုိ….. ဆံုးရႈံးမႈ ႀကီးလုိက္တာ”…. ဆုိတဲ့ ညည္းညဴသံ ထြက္လာတယ္။

(၂)
ကၽြန္းမွာ …
သူတုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔က မတိမ္းမယိမ္းလူေတြပါ၊ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္တပ္မွ ဗကပယူဂ်ီအျဖစ္နဲ႔ အဖမ္းခံရၿပီး ကၽြန္းအထိပါလာ တဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီး တေယာက္ရွိတယ္၊ ေရႊဘုိသား ကုိျမတ္ေဆြ ျဖစ္ပါတယ္၊ သူက ‘ေဟ့-စိန္၀င္း’-‘မင္းက – ငါက’… အသံုး အႏႈန္းေတြသံုးၿပီး ဆက္ဆံေနတာ ေတြ႔မိလုိ႔ ‘ရင္းႏွီးလွခ်ည္လား’…… လုိ႔ဆုိေတာ့ ေရႊဘုိသားခ်င္း၊ ေက်ာင္းေနဘက္ အ တန္းတူဆုိတာ သိရတယ္။

အသက္ေတြ တြက္စစ္္ၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ မကြာလွ၊ တိတိက်က်ဆုိရရင္ ကုိစိန္၀င္းထက္ က်ေနာ္က တႏွစ္နဲ႔ ၇ ရက္ ႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက စာေရးဆရာ၊ အယ္ဒီတာမုိ႔လား မသိ လူႀကီးဆန္လြန္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က သူပဲ အႀကီးလုိ႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္းေရာက္မွ သိၾက၊ ခင္ၾက၊ ကၽြမ္း၀င္ၾကရတာပါ။

(၃)
ေခတ္ၿပိဳင္ေတြဆုိေတာ့ ‘ေခတ္ၿပိဳင္’ခံစားမႈ ရွိၾကတယ္၊ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဘယ္ဘက္က ရပ္မလဲ ျပႆနာေပၚလာတယ္၊ အဖိ ႏွိပ္ခံေတြဘက္က ရပ္ၾကမယ္ဆုိတာ သြားတူတယ္။

ႏုိင္ငံတကာ လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲေတြရဲ႕ ဂယက္ အရုိက္ခံၾကရတယ္၊ တရုတ္ျပည္ လြတ္ေျမာက္သြားတာကလည္း မၾကာေသး၊ ေနာက္ေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္း အင္ဒုိခ်ဳိင္းနား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲေတြ သည္းသန္ျပင္းထန္လာတယ္၊ ဗီယက္နမ္စစ္အရွိန္ျမင့္လာတယ္၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲမွာလည္း အေမရိကန္ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ ရွားမႈေတြ အစီအရီေပၚလာတယ္၊ ဒီေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေမ်ာပါခဲ့ၾကတယ္။
သူက ကေလာင္စကုိင္ေနၿပီမုိ႔ သူ႔လက္ရာေတြ ျမည္းစမ္းခြင့္ရခဲ့တယ္၊ ‘အေရွ႕တာင္အာရွ စစ္မီးလွ်ံမ်ား’ – ‘အလံမလွဲ စတမ္း’ စာအုပ္ေတြ စြဲမက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ‘အလံမလွဲစတမ္း’ထဲက မင္းသမီးကုိ စံျပဳၿပီး သူ႔သမီးကုိ ‘ေခ်ာအိမန္’နာမည္ ေပး ထားသလုိ က်ေနာ့္တူမနာမည္ဟာလည္း ‘ေခ်ာအိေအာင္’ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေခတ္က ေမြးဖြားသူ မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕ ‘ေခ်ာအိ’ နာမည္ယူထားထားတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိခဲ့တယ္၊ ဒီမ်ဳိးဆက္ေတြဟာ ရွစ္ေလးလံုးကာလကုိ မုခ်ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကပါတယ္။

(၄)
ကၽြန္းတုိက္ပြဲေတြရဲ႕ အစဦးျပႆနာေတြထဲမွာ သူ႔ကိစၥလည္း ပါေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ ေရွ႕ေျပးျပႆနာလုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။ ကုိယ္ထူကုိယ္ထ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ရ၊ အာဟာရျပည့္၀ေအာင္လည္း မေကၽြးလုိ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (ထိန္းသိမ္း) ေတြ က်န္းမာေရး ယုိင္နဲ႔ကုန္ပါတယ္။ သူ စ’ၿပိဳပါတယ္၊ အသက္႐ွဴမ၀ ႐ွဴမရျဖစ္လာတယ္၊ လံုေလာက္တဲ့ ေဆး၀ါးကုသ မႈလည္း မရေတာ့ ျပည္မပို႔ၿပီး ကုသေပးဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ေတာင္းဆုိတယ္။ အာဏာပုိင္ေတြက ျငင္းဆန္တယ္။ “ေတာင္း ဆုိတာ မရရင္ေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပရပါလိမ့္မယ္” လုိ႔ ရာဇသံေပးလုိက္ၾကတယ္။

ထုိစဥ္က ေထာင္မွဴးႀကီး ဦးခင္ေမာင္စုိး ေျပာတဲ့စကားတခြန္းေၾကာင့္ ရဲေဘာ္ေတြ ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွား ျဖစ္ကုန္ၾကရတယ္။
‘တခ်ဳိ႕ေလ့က်င့္ထားတဲ့သူေတြဟာ ဆရာ၀န္က ေဆးစစ္စဥ္မွာ အသက္မ႐ွဴဘဲ အၾကာႀကီး ေအာင့္ထားလုိ႔ ရတယ္ဗ်’ ….တဲ့။ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က ထုိးမယ္ႀကိတ္မယ္အထိ ျဖစ္ကုန္တယ္။ တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႔ ျပင္ၾကတယ္၊ ဒါကုိိသိမွ ျပည္မကုိ ျပန္ပုိ႔ ေပးတာ ျဖစ္တယ္။

(၅)
က်ေနာ္ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး မၾကာမီ ရန္ကုန္သုိ႔ ေဆးဆင္းကုရင္း သူ႔အိမ္သြားလည္ပါတယ္။ သူက မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့ၿပီး ႀကိဳဆုိရွာတယ္။
“ေအးဗ်ာ-ကၽြန္းျပန္ေတြ တသုတ္ၿပီးတသုတ္ လြတ္လာၾကေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ပါမလာဘူး။ ပူတာေပါ့ ဗ်ာ။ ထြက္လာတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သိရတယ္”… တဲ့။ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးရင္းက သူ႔ဇနီး၊ သူ႔သား၊ သူ႔ သမီး… ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ မိသားစုကုိလည္း … က်ေနာ့္ကုိ ေတြ႔ရင္ ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ ေခၚဖုိ႔ ေျပာဖုိ႔ သြန္သင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ျပန္မယ္ဆုိေတာ့ ပခံုးဖက္ၿပီး တံခါးေပါက္ဝအထိ လုိက္ပုိ႔တယ္၊ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကေတာ့ သူ မ်က္ရည္ဝဲျပန္တယ္။ ေႏြးေထြးတဲ့ခံစားမႈနဲ႔ က်ေနာ္ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

(၆)
ေနာက္ပုိင္းသူ႔ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈကုိေတာ့ ျပည္တြင္းေနသူေတြက ပုိသိၾကမွာပါ။ ထက္ျမက္တဲ့ကေလာင္နဲ႔ အမွန္တရားဘက္၊ ျပည္သူ႔ဘက္က အဆက္မျပတ္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့လုိ႔ အုပ္စုိးသူေရာ ျပည္သူကပါ အေလးထားလာရၾကရတယ္။ သူ႔ၾသ ဇာ ႀကီးလာခဲ့ၿပီ။ ျပည္ပအထိေတာင္ ထုိးေဖာက္ေနရာရလာခဲ့တယ္၊ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာေတာ့ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
သူမေသေတာ့ပါ။

(၇)
က်ေနာ္တုိ႔ တခ်ိန္က အားရ အားက်ခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက စံျပအမ်ဳိးသားသူရဲေကာင္းေတြ၊ လူတန္းစား သူရဲ ေကာင္းေတြရဲ႕ စာရင္းထဲမွာ (ခုေတာ့) ဇြဲမာန္ႀကီးလွတဲ့ သူ႔နာမည္ “လူထုစိန္၀င္း” … ဆုိတာလည္း ပါသြားပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ မွာ က်ေနာ္ကေတာ့ “ကၽြန္းအာဇာနည္ ၈ ေယာက္” က်ဆံုးစဥ္က ခံစားမႈမ်ဳိး ရင္ထဲမွာ ခံစားေနမိပါတယ္။

(ရဲေဘာ္စုိးခ်စ္)

(၁၉-၆-၂၀၁၂) 

naytthit net