တ႐ုတ္-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္ရပ္ဆိုးသင္ခန္းစာ

လွ်ပ္စစ္မီး မရိွတဲ့ျပသနာ။ လုပ္ခလစာ မလံုေလာက္တဲ့ျပႆနာေတြကို ေမ့ေအာင္လုပ္ၾကေတာ့မွာလား။ လြတ္လပ္မႈကို ေတာင္းဆိုဖို႔ထက္ ဘာအေရးႀကီးရဦးမွာလဲ။

၁၉၆၈ ခုႏွစ္ တ႐ုတ္-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းႀကီးရဲ႕ ေၾကကြဲဘြယ္ရာျဖစ္ရပ္ေတြကို မေမ့့ၾကဖို႔ပါပဲ။ အျပစ္မရိွတဲ့ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ေတြ ေသၾကရတယ္။

တ႐ုတ္ဗမာအေရးအခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံကဦးေန၀င္း၊တ႐ုတ္နီသံ႐ံုးကိုစတင္တိုက္ခိုက္ေပးခဲ့တာက 

ဘိုးေတာ္ တင္ ဦး (ဦးေန၀င္း တာ၀န္ေပးခ်က္အရ)။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ လြတ္သြားတယ္။ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ ေသရတယ္။

၁၉၆၈ ခုနစ္ တ႐ုတ္-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းႀကီးကေတာ့ အဓိက ဆန္ျပတ္သြားတဲ့ ျပႆနာေပါ့။ ၆၂ အာဏာသိမ္းၿပီးကာစ က စနစ္ေျပာင္းတယ္ေပါ့။ ဖိႏွိပ္တဲ့ ဘူဇြာလူတန္းစားက အာဏာကို ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရက လြဲေျပာင္းယူလိုက္တယ္။ ေျပာင္း တယ္ေပါ့။ အေရြ႕ေပါ့လို႔ သံုးသပ္သူေတြက ခုလိုပါပဲ မ်ားတယ္။

ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ဦးတည္ခ်ီတက္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံမွာဆန္ျပတ္တယ္။ ထြက္ကုန္ေတြကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းေတာ့ အကုန္ရွားကုန္သေပါ့။ ေစ်းထဲမွာ အေဒၚႀကီးေတြက ငစိန္တျပည္ ၃ က်ပ္ ထမိန္ ခါးမကပ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ကုန္တယ္။ (ထမိန္ကိုေပါင္ၿပီး ဆန္၀ယ္ရတဲ့ဘ၀ကို ေျပာတာပါ။)

သေဘၤာဆိပ္၊ ရထား ဘူတာေတြမွာ စစ္တပ္ခ်ၿပီး ခရီးသည္တိုင္းရဲ႕ အိတ္ေတြကို စစ္ၾကတယ္။ ခုေခတ္ ေလဆိပ္မွာ ရဲေတြက ဗံုးရွာသလိုေပါ့။

က်ေနာ္အေဖ၊ ဘႀကီး၊ ဦးေလးတို႔ဟာ ရန္ကုန္ တဖက္ကမ္း သုံးခြကအမ်ဳိးေတြဆီကို ေန႔တိုင္းသြားရတယ္။ အျပန္မွာ ဆန္ေလးေတြကို ခါးပံုစနဲ႔ထည့္ၿပီး ျပန္လာၾကတာမွတ္မိတယ္။ လြယ္အိတ္တလံုးစာထည့္ရင္ေတာင္ စစ္တပ္ကသိမ္းတာ ေလ။ ဆန္စားစရာမရိွေအာင္ ျပတ္သြားတာကိုး။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းမေနေသးဘူး။ လူကသန္ထေနေတာ့ဗိုက္ပူနံကားနဲ႔ထမင္းကိုသိပ္စားသေပါ့။ ရွားပါးရတဲ့

အထဲမွာ က်ေနာ္က ဇလံုႀကီးနဲ႔ ႏွစ္လံုးသံုးလံုး စားတယ္။

ေအာ္ … အေဖတို႔ ဘႀကီးတို႔ ဦးေလးတို႔ ေက်းဇူးႀကီးပါေပတယ္။

တ႐ုတ္ ဗမာ ႐ိုက္ပြဲႀကီး စျဖစ္တဲ့ေနက က်ေနာ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၂၇ လမ္းက က်ေနာ့္ အေဒၚႀကီးအိမ္မွာ ေရာက္ေနတယ္။ အေဖက စစ္တပ္ကထြက္ေတာ့ သိမ္ႀကီးေစ်း (ဒီ) ႐ံုမွာ ဆိုင္ခန္းေလးဖြင့္ၿပီး ေစ်းေရာင္းစားၾကတယ္။

ညေနေစာင္းေလာက္မွာ လူအုပ္ႀကီး ႏွစ္အုပ္ကိုေတြ႔တယ္။ ဆဲၾက ဆိုၾက။ ေနာက္ေတာ့ တဘက္နဲ႔ တဘက္ အေသထိုး ႏွက္ တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ က်ေနာ့္ညီ၀မ္းကြဲ ေဇာ္မင္း ေနာက္ပိုင္း အင္းစိန္ေထာင္လူမိုက္ ၀က္က ေလး ဆိုသူ ျဖစ္လာသူေပါ့၊ သူက ေထာင္ထဲမွာ လူျပန္သတ္တယ္ဆိုပဲ။)

က်ေနာ္က ၅ ႏွစ္ခန္႔ ေဇာ္မင္းက ၃ ႏွစ္ခန္႔။ က်ေနာ္တို႔ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ ၀ရန္တာကေန ၾကည့္ရေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္ တို႔ အကိုႀကီးဆံုးေတြျဖစ္တဲ့ ကိုျဖဴ၊ ကိုစိန္လိႈ္င္၊ ကိုေအင္သန္း၊ ကို၀င္းဦး၊ ကိုတင္ထြတ္၊ ကိုတင္လိႈ္င္၊ ကိုေရႊသန္း စတဲ့ အကိုေတြကလဲ အလြန္ဆံုးမွာ ၁၃ ႏွစ္ ၁၄ ႏွစ္ေတြေပါ့။ သူတို႔က မင္းတို႔ကငယ္တယ္။ အိမ္မွာေနခဲ့ဆိုေတာ့ ေနခဲ့ရ သဗ်။ သူတို႔က ရရာလက္ႏွက္ကိုယ္စီဆြဲၿပီး ဗမာေတြဘက္က ကူမယ္ေပါ့ဗ်ာ။

အကိုေတြက ထြက္သြား၊ လူႀကီးေတြအားလံုးက ဆိုင္ကေနမျပန္လာၾကေသးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အဖို႔ လြတ္လပ္ေရး အ ျပည့္အ၀ရၿပီး သမိုင္း၀င္ အဓိက႐ုဏ္းႀကီးကို အနီးကပ္ေလ့လာခြင့္ ရေနတယ္။ ၀ါတာလူးစစ္ပြဲကို ၾကည့္ရသလိုေပါ့ဗ်ာ။

တ႐ုတ္ေတြကို ဒါးေတြနဲ႔ ခုတ္ျဖတ္တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕က ေမာ္စီတုန္းရင္ထိုးကို ရင္ပတ္မွာ ထိုးၿပီး တိုက္ေပၚကေန ခုန္ခ် သတ္ေသျပတယ္။ လမ္းမႀကီးထဲမွာ တ႐ုတ္နဲ႔ ဗမာ ႐ိုက္ၾကေတာ့ ပထမပိုင္းမွာ သူမသာ ကိုယ္မသာ ျဖစ္ေနတယ္။ ေရွ႕တိုးလိုက္ ေနာက္ဆုတ္လိုက္နဲ႔ အစြမ္းကုန္တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္။

ၿမိဳ႕ထဲ ၂၇ လမ္းအနီးက စတင္႐ိုက္လိုက္တဲ့ ႐ိုက္ပြဲက တျပည္လံုးကို ျပန္႔သြားတယ္။ အျပစ္မဲ့ေတြ ေသေၾကခဲ့ရတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ ျမန္မာေတြနဲ႔အတူ အိႏၵိယႏြယ္ဘြားေတြက ကူ႐ိုက္ၾကတယ္။

က်ေနာ့္ အကို၀မ္းကြဲေတြက တေန႔ကုန္ လူႀကီးေတြ႐ိုက္ပြဲကို ေနာက္ကေနလုိက္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ၀င္ ႐ိုက္ၾကဟန္ မတူဘူး။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ငယ္ၾကေသးတာကိုး။

ဒါေပမဲ့ သူတို႔ျပန္လာရင္ ပုဆိုးလွန္ၿပီးသယ္လာတဲ့ ကစားစရာေတြပါလာတယ္။ တ႐ုတ္အိမ္ေတြက လုလာတဲ့ပစည္းေတြ ကို လူႀကီးေတြပစ္သြားတာေတြကို သူတို႔လိုက္ေကာက္ၾကတာပါ။ သူတို႔လံုခ်ည္ထဲမွာ ထည့္လာတဲ့ပစၥည္းေတြကို သြန္ခ် လိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ လုၾကတယ္။

ပစၥည္းေတြက ကစားစရာေတြ၊ ဓါတ္ဘူး၊ မီးျခစ္၊ ဓါတ္မီး၊ ေရဒီယို ဆံညႇပ္ေတြပါ။

က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ သံပတ္ကားတစီး၊ ရထားတစီး သံလိုက္တံုးတတံုးနဲ႔အ႐ုပ္ေတြရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေပ်ာ္ၾကတယ္။ ေပ်ာ္မဆံုးခင္ က်ေနာ္တို႔ ဘႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဘႀကီးဦးစံသိန္း၊ ဘႀကီးဦးသုခ၊ ဘႀကီး စိန္ဟန္တို႔ေရာက္လာေတာ့ တိုင္း ျပည္ပ်က္ေနရတဲ့ထဲ အျပင္ထြက္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ေဆာ္ေတာ့တာပဲ။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္တေန႔မနက္မွာေတာ့ ဘႀကီးဦးစံသိန္းလက္ထဲမွာ ကိုျဖဴတို႔လမ္းကေကာက္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲက တ႐ုတ္မီးခ်စ္တလံုးနဲ႔ ေဆးလိပ္မီးညိႇေနေလရဲ႕။ ဘႀကီးခ က တ႐ုတ္ဓါတ္မီးအပ်က္ကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေန တယ္။ ဘႀကီးစိန္ဟန္ ကေတာ့ တ႐ုတ္ေရဒီယို အေသးေလးကို ကလိေနတယ္။ ဒါကလဲ ကိုျဖဳ ဦးေဆာင္တဲ့ ညီအကို ေတာ္မ်ားစစ္ေၾကာင္းက သိမ္းဆည္းပစၥည္းေတြထဲက တခုအပါအ၀င္ပါ။ လိုင္းေကာင္းေကာင္းမမိေသးေတာ့ ေရဒီယိုက
အသံေသး အသံေၾကာင္ မ်ဳိးစံုထြက္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ေနတယ္။

ကိုစိန္လိႈင္က ေရဒီယိုကအသစ္ အတိုင္းပဲေနာ္ဆိုတယ္။ ဘႀကီးစိန္ဟန္ ဟိုကလိ ဒီကလိလုပ္ေနတံုး ဗ်ဳန္းဆိုလိုင္းမိသြား တယ္။ ပီကင္းအသံလိုင္း ၀င္လာတယ္။ ေန၀င္း၊ စမ္းယု စစ္အစိုးရ က်ဆံုးပါေစ။ ေန၀င္း၊ စမ္းယု ဘူဇြာအစိုးရရဲ လူသတ္ ၀ါဒကို တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမတႏိုင္ငံက ျပင္းထန္စြာ ႐ႈတ္ခ်တယ္ဆိုတဲ့ ဗမာလို မပီကလာပီကလာ ဆဲဆိုထားတဲ့ အသံက ထြက္လာတယ္။

ဆဲတာမွ ေယာက္က်ားတလွည့္ မိန္းမတလွည့္ ဆဲၾကတာ။ ဘႀကီးလဲ အသံကို ျပန္တိုးဖို႔ခလုပ္ကို ဘယ္ရွာရမွန္းသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေဘးအိမ္ကၾကားရင္ အစိုးရက လာဖမ္းမွာကိုလဲ သူတို႔ လန္႔ေနၾကတယ္။ ေနာက္မွာ အသံထိမ္းခလုပ္ကို စမ္းမိၿပီး ႐ုတ္တရက္တိုးခ်လိုက္တယ္။ ေဘးအိမ္ေတြက စူးစမ္းၾကတယ္။ ပီးကင္းအသံကို က်ေနာ္တို႔ တူအရီးတအုပ္ နံနက္တိုင္း နားေထာင္ၾကတယ္။ တ႐ုတ္အစိုးရက ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးတယ္။ စတင္လံႈ႔ေဆာ္တဲ့ ဘိုေတာ္ တင္ဦးကို အျပစ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုထားတယ္။

အေရးအခင္းတြင္းမွာ တ႐ုတ္အိမ္ေတြ အဖ်က္ဆီးခံတယ္။ ပထမ ၂ ရက္ ၃ ရက္မွာ ဦးေန၀င္းအစိုးရ အသာလႊတ္ထား ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္၀င္လာၿပီး ႏွစ္ဖက္စလံုးကို ပစ္ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းက ရပ္သြား တယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေနထိုင္ရာ သကၤန္းကၽြန္းကို ၂ ရက္ ၃ ရက္မွာ က်ေနာ့္ မိဘေတြနဲ႔အတူ ျပန္လာႏိုင္တယ္။ သုံးဘီးေလးငွားၿပီး လာၾကတာ။ ႐ိုက္ပြဲက အရိွန္မေသေသးဘူး။ မအူကုန္းတို႔ တာေမြၾကက္တန္းတို႔နားက ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ကားကိုတား ၿပီး တ႐ုတ္ပါသလားလို႔ စစ္ၾကေသးတယ္။ ဒီလိုစစ္ေဆးေနတာၾကားလို႔ က်ေနာ့္အဘကိုယ္တိုင္ က်ေနာ္တို႔ကို လာႀကိဳ တယ္။ သူက ေရာင္ထုံးႀကီးနဲ႔ သူကေရာင္ထံုးကို အျမဲတမ္း ပတ္ေပါင္း ေပါင္းေလ့ရိွတယ္။ တိုက္ပံုႀကီးနဲ႔ ကားေရွ ႔ခန္းမွာ ထိုင္ေနတယ္။ ဗမာစစ္သေပါ့ေလ။ အဘေပါင္ေပၚမွာ က်ေနာ္ကထိုင္၊ အေဖနဲ႔အေမက ကားေနာက္ခန္းက လိုက္ပါလာ ၾကတယ္။

လမ္းတေလ်ာက္ျမင္ကြင္းကေတာ့ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ကားေတြကို မီး႐ႈိ႕ထားတာ တလမ္းလံုးပဲ။ လမ္းမ ေပၚေတြမွာ တ႐ုတ္အိမ္က ဘီဒိုေတြ၊ ကုလားထိုင္ေတြ အ၀တ္စားေတြ မီးရိႈ႕ထားတဲ့အတြက္ မီးေငြ႔က တေငြ႔ေငြ႔လူေန တုန္း ျဖစ္တယ္။

ယေန႔ ႂကြလာမိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ ျမဲပါေစ

အဓိပါယ္ရိွတဲ့ တ႐ုတ္စာလံုးႀကီးေတြလဲ မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့ မိတ္ေဆြေတြလက္ခ်က္နဲ႔ မီးေငြ႔လူေနတယ္။ လမ္း မတေလ်ာက္မွာ ပြစာၾကဲေနတယ္။

သကၤန္းကၽြန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ဆို အဘနဲ႔လမ္းထိပ္က တ႐ုတ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၾကတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ရတယ္။ တ႐ုတ္ဆိုင္ေရွ႕မွာ ဗိုလ္ခ်ပ္ေအာင္ဆန္းပုံနဲ႔ ဗိုလ္ေန၀င္ပံုကို စားပြဲေပၚတင္ၿပီး အေမြးတိုင္ထြန္း ထားေပးတယ္။ မွတ္ေရာပဲ။ လက္ဘက္ရည္ေသာက္တဲ့သူေတြကို တ႐ုတ္က ဘာစားစား အလကားေပးေနတယ္။

မိန္ရာဟင္းေကာင္း၊ ခင္ရာေဆြမ်ဳိးဆိုတဲ့ စကားေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေဘးက တ ႐ုတ္မႀကီး မႏွင္းဆီ (ခ) အီယား အိမ္ကို ျမန္မာေတြက ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ မိသားစုကေတာ့ ရင္းႏွီးတဲ့ ျမန္မာ ေတြကဝွက္ေပးလုိ႔ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မႏွင္းဆီ သူသမီးအငယ္ဆံုး ခြာအင္း မ်က္ႏွာျမင္ၿပီးကာစအခ်ိန္၊ ေသြးႏုသားႏုျဖစ္ေတာ့ ေသြးလွန္႔ၿပီး ႐ူးသြားရွာတယ္။

က်ေနာ္ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခါလာတဲ့အထိပါပဲ။ တ႐ုတ္သီခ်င္းကို သူဆိုေနေလ့ရိွတယ္။ သူ႔သားေတြျဖစ္တဲ့ ေအာ္ကီ၊ စေထာင္း၊ အဟိုး တို႔နဲ႔ က်ေနာ္က ကစားဖက္ေတြျဖစ္ေတာ့ မႏွင္းဆီက က်ေနာ္ကို ခ်စ္ရွာပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူးမွာ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္၊ အီေကြ႔ေတြအ၀ေကၽြးတာ မွတ္မိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အေဖနဲ႔စကားမ်ားတိုင္း သူတို႔အိမ္ေပၚတက္ အိပ္ေနလိုက္တယ္။ ေဆြမ်ဳိးလိုျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ မႏွင္းဆီက သူစိတ္ေကာင္းေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကို တ႐ုတ္စကားေျပာ သင္ခဲ့ဖူးေသးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ရင္ေတာ့ သူဟာ သြက္သြက္ခါ ႐ူးေနတယ္။

ႀကီးလာေတာ့ တ႐ုတ္-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းကို ေလ့လာျဖစ္တယ္။ အဓိကျပႆနာက ဆန္ျပတ္တာ။ ဆီကိုေရခ်ဳိး၊ ေဆး႐ိုး မီးလံႈ၊ စပါးေတာင္လိုပံုတဲ့ ျမန္မာ႐ိုးရာဆို႐ိုးစကားက ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား ရွားတဲ့အထိကို ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္စနစ္က ေကာင္း က်ဳိးေပးခဲ့တာကိုး။ လူေတြက ဆသံုးလံုး ေပ်ာက္တယ္လို႔ ေျပာကုန္ၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တာကိုး။

ဆန္းရွားရတဲ့အထဲမွာ ဦးေန၀င္းက ဆန္ကို ႏိုင္ငံျခားပို႔တယ္ေလ။ ဆန္ေတြကိုလာတင္တဲ့ သေဘာၤေပၚကို လူေတြတက္ လုၾကတာ။ စစ္ေတြမွာ ဆန္လုပြဲေတြျဖစ္တာကေန စတာပဲ။ ဒီျပႆနာက တျပည္လံုးမွာျပန္႔လာတယ္။ ဆန္ျပႆနာက အစိုးရဆန္က်င္ေရးအထိ ျဖစ္လာမယ္။ ဒီေတာ့ ဦးေန၀င္းက ေဆးၿမီးတိုနဲ႔ ကုတယ္။ ဒါကေတာ့ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းကို ဖန္တီးေတာ့တာပဲ။

လူမ်ဳိးေရးတို႔ ဘာသာေရးတို႔ဆိုတာကလဲ လံႈ႔ေဆာ္ေပးရတာ သိပ္ကိုလြယ္တာကိုး။ လူေတြမွာက ကိုယ္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ္အုပ္ စုကိုပဲ မ်က္ကန္းခ်စ္ခင္စြဲလမ္းတဲ့စိတ္ ရိွၾကသကိုး။ ဘိုင္အိုေလာဂ်စ္ ပါေမာကၡ ရစ္ခ်ပ္ဒန္ကင္က လူေတြရဲ႕ မ်ဳိးဗီဇမွာ
ကိုယ့္လူမ်ဳိးအတြက္ စြဲလမ္းတဲ့ မ်ဳိး႐ိုးဗီဇ ပါလာတယ္။ ကိုယ့္မ်ဳိးဗီဇအက်ဳိးတြက္ အသက္ပါ စြန္႔လႊတ္ တိုက္ခိုက္တတ္တဲ့ ဗီဇမ်ဳိးေစ့ေတြ ရိွတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံအာဏာ ရယူထားတဲ့သူေတြအတြက္ ဒီအခ်က္ဟာ ႏိုင္ငံေရး အၾကပ္တည္းဆိုက္တိုင္း အသံုးခ်စရာ ျဖစ္လာတယ္။

လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္းတိုင္းမွာ စတင္လံႈ႔ေဆာ္ေလ့ရိွတာကေတာ့ လိင္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။

တ႐ုတ္ ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းတံုးက ဗမာဆရာမကို တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားေတြက အဓမၼ က်င့္လိုက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ စတင္ခဲ့ တာပါ။ ဗမာမေလးကို တ႐ုတ္္က မုဒိမ္းက်င့္တယ္။ ဒီလိုသတင္းမ်ဳိးသာျဖန္႔လိုက္ရင္ ၾကားလိုက္သူက ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္ တုန္းကလဲ။ ဘယ္ေနရမွာလဲဆိုတာကို မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေခြးမသားေတြ မိုက္႐ိုင္းလွခ်ည္လားလို႔ မစဥ္းစားမိၾကဘဲ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ ျဖစ္တတ္ၾကတာကိုး။

ဒီထက္ပိုၿပီး ဇာတ္နာေစတာမ်ဳိးေတြလည္း လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေတာ့

ဗမာမေလးကို မုဒိမ္းက်င့္တယ္။
ဗမာဆရာမေလးကို မုဒိမ္းက်င့္တယ္။
ဘုန္းႀကီး တူမေလးကို မုဒိမ္းက်င့္တယ္ ဆိုတဲ့သတင္းမ်ဳိးအထိ ျဖန္႔ေလ့ရိွၾကတယ္။
ပထမ သတင္းကိုၾကားရင္ ဗမာေတြ ေဒါသထြက္တယ္။
ဒုတိယ သတင္းမ်ဳိးဆိုရင္ ဗမာေတြေရာ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ေဒါသထြက္လာမယ္။
တတိယသတင္းမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ ဗမာ+ ေက်ာင္းသား+ သံဃာေတြပါ ပိုၿပီး ေဒါသျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါ တယ္။

မုဒိမ္းမႈကို လူ႔အဖြဲ႔စည္းက လက္မခံပါဘူး။ ဥပေဒအရ အေရးယူအျပစ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းေတြမွာ မုဒိမ္းမႈ သ တင္းေတြကို က်ေနာ္တို႔မၾကာခဏ ၾကားရတယ္။ ဒီလိုသတင္းမ်ဳိးမွာ လူေတြရဲ႕ေဒါသက တရားခံကို သတ္မွတ္ ရည္ရြယ္ ထားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဗမာမေလးကို ကုလား၊ တ႐ုတ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားတဦးဦးက က်ဴးလြန္လာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သည္း မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။

အမ်ဳိးသားေရး ေစာ္ကားခံရမႈတခု ျဖစ္လာတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ယူဆထားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို တရားသျဖင့္ တုန္႔ျပန္ ႏိုင္ပါတယ္။

တ႐ုတ္ဗမာအဓိက႐ုဏ္းကို လွ်ဳိ႕၀ွက္လံႈ႔ေဆာ္ေပးခဲ့သူကေတာ့ ဘုိေတာ္တင္ဦး လို႔ သိရတယ္။ သူက တ႐ုတ္သံ႐ံုးကို စတင္ခဲနဲ႔ေပါက္ၿပီး တိုက္ခိုက္ဖို႔လံႈ႔ေဆာ္ခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္အိမ္ေတြကို တိုက္ခိုက္ေပးခဲ့တယ္။

တ႐ုတ္ ဗမာအေရးခင္းေၾကာင့္ ဆန္ျပတ္ေနတဲ့ျပႆနာကို ျမန္မာေတြ ေမ့သြားၾကတယ္။ ဦးေန၀င္းလက္ထက္ တေလ်ာက္လံုး ျမန္မာေတြဟာ ဆန္ျပတ္ရင္းျပတ္ေနတယ္။ တ႐ုတ္ေတြကို႐ိုက္လို႔ အေျဖမွမထြက္တာဘဲ။ တ႐ုတ္ေတြ ကို ႐ိုက္ၿပီးတာေတာင္မွ က်ေနာ္တို႔ ထမင္းမ၀။ ဆန္၀၀မစားရတာ ကေန႔အထိပဲ။ အခုဆို မီးေတာင္မလာေတာ့ဘူး။

အဓိက တရားခံကိုမွ က်ေနာ္တို႔ မ႐ိုက္ႏိုင္ဘဲကိုး။

…………………….

၁၉၈၈ ခုနစ္ မတ္လ၊ ဇြန္လ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြက တျပည္လံုးကို လွန္႔ႏႈိးေပးလိုက္တယ္။ လႈပ္ရွားမႈေတြက ၈၈ ဆီကို ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ဦးတည္လာတယ္။ ဒီေတာ့ မဆလအစိုးရ မူဆလင္ ျမန္မာ အဓိက႐ုဏ္းနဲ႔ အာ႐ံုလႊဲဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ တယ္။ ေတာင္ငူမွာ ျဖစ္ခဲ့တာကလြဲလို႔ က်ေနာ္တို႔ တမ်ဳိးသားလံုး လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းေၾကာင္းကို အာ႐ံုစိုက္ ဦးတည္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းကို တားဆီးေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

တမ်ဳိးသားလံုး အသိတရားရိွၾကပါ၊ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ ျမင့္မားၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

မိုးသီးဇြန္
naytthit.net