ပန္ကာ ေအာက္က ေခတ္သစ္သူခိုးမ်ား

“သူခိုးဖမ္းပါ၊ လမ္းႀကားမွာလား။ ပန္ကာေအာက္မွာ….ထိုင္ေနသည္။” ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ကၽႊန္မ ေလးတန္း အရြယ္ေလာက္ကထဲက သိခဲ႔၊ ႀကားခဲ႔ရပါတယ္။ ကဗ်ာေရးခဲ႔သူကိုေတာ႔ ကၽႊန္မ မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ ကေလးအေတြးနဲ႔ သိခဲ႔တဲ႔ ၊ ကြ်န္မ မ်က္လံုးထဲမွာ ေၿပးၿမင္မိတဲ႔ သူခိုးဆိုတာက စုတ္စုတ္ ၿပတ္ၿပတ္နဲ႔ေလ။

 

အဲဒီိလို စားစရာ မရွိ၊ ၀တ္စရာ မရွိလို႕ ခိုးစားရတဲ႔၊ စုတ္ၿပတ္ေနတဲ႔ သူခိုး တစ္ေယာက္က ပန္ကာေအာက္မွာ စားပြဲနဲ႔ ကုလားထိုင္နဲ႔ က်က်နန ထိုင္ေနတဲ႔ ပံုစံကို မ်က္လံုးထဲ ၿမင္ေယာင္မိၿပီး ရယ္ခ်င္တာေႀကာင္႔ ႀကိဳက္ခဲ႔ မိတာပါ။

 

ကၽြန္မကေလးအရြယ္မွာ သိထားတာက ပန္ကာဖြင္႔ထားတဲ႔ ေအာက္က စားပြဲမွာ ကုလားထိုင္နဲ႔ က်က်နန ထိုင္ရတာဟာ လူေတာ္ေတြ၊ လူႀကီးလူေကာင္းေတြပဲ ရႏိုင္တဲ႔ အခြင္႔အေရးလို႕ ထင္ခဲ႔တာေလ။ ဒါေပမဲ႔ အခုအခ်ိန္ အသက္အရြယ္၊ အေတြ႕အႀကံဳအရ သိလာတာကေတာ႔ စုတ္ၿပတ္ေနတဲ့ သူခိုးေတြဟာ ပန္ကာေအာက္မွာ ထိုင္ေနဖို႔ အခြင္႔အေရးနဲ႔အရည္အခ်င္း၊ ၿပီးေတာ႔ အေတြးအေခၚေတြမရွိႀကဘူး ဆိုတာပါပဲ။

 

တစ္ကယ္တမ္း အသက္ရလာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ၿဖတ္သန္းလာတဲ႔ ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳ၊ ေခတ္စနစ္ေတြအရ ေတြ႔လာ, ၿမင္လာ,သိလာရတာကေတာ႔ သူခိုးဆိုတာလည္း အဆင္႔အတန္းမ်ိဳးစံုရွိေနတယ္ဆိုတာကိုပါ။

 

စားစရာေတာင္ မရွိတဲ႔ သူခိုးက စားရရံုသာ ခိုးပါတယ္။ ၀တ္စရာ မရွိတဲ႔ သူခိုးကလည္း ၀တ္ရရံုသာ ခိုးပါတယ္။ သူခိုးက ဆင္းရဲ ေလေလ ပညာမတတ္ေလေလ ခိုးတဲ႔ ပမာဏနဲ႕ေလာဘက နည္းပါးေလေလပါ။

 

တစ္ခါပန္ကာေအာက္မွာ ထိုင္ၿပီး ခိုးႏိုင္တဲ႔ အခြင္႔အေရး ရေနတဲ႔ သူခိုးႀကီးေတြကို ကၽြန္မတို႔ ေလးစားစြာ၊ ရိုေသ စြာ၊ ေက်းဇူးတင္စြာ ေၿပာဆို ဆက္ဆံခဲ႔ ရပါတယ္။ ေတြ႔ၿမင္ခဲ႔ ရပါတယ္။ ပညာ၊အာဏာ၊လုပ္ပိုင္ခြင္႔ေတြကိုသံုးၿပီး ခိုးတဲ႔ သူခိုးႀကီးေတြကို ပေပ်ာက္ေအာင္ဆိုၿပီး တိုက္ဖ်က္ေနခ်ိန္ၿဖစ္လို႕ အေတာ္ေလး စင္ႀကယ္ၿပီလားလို႔ ေတြးမိရံု ရွိပါေသးတယ္။

 

ၿပီးေတာ႔ လာဘ္စားတာေတြကို မုန္းတီးပါတယ္လို႕ ေႀကြးေႀကာ္ေနတဲ႔ လူေတြရဲ႕ အသံေတြ က်ယ္လြန္းလို႔ ဒီအမူအက်င္႔ေတြကို သူတို႔ လက္ထဲမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ရလာခ်ိန္မွာ ၿပဳၿပင္ ခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔  ေကာင္းေအာင္မ်ား က်င္႔သံုးေနႀကၿပီလားလို႔ပါ။

 

ဒါေပမဲ႔ မေန႔က(ဧၿပီ-၂၄ရက္ေန႔) ေငြ တစ္ေထာင္႔ငါးရာက်ပ္တန္ CDMA Sim Card ေတြ ၿပည္သူလူထုကို စ,ေရာင္းတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ပန္ကာေအာက္က ငတက္ျပားဇာတ္လမ္းေတြ ဆက္,က ေနတာကို ေတြ႕ရတာပါပဲ။

 

ဆင္းမ္ကတ္ေတြကို ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုးေတြက တဆင္႔ တာ၀န္ယူ ေရာင္းခ်ေပးပါတယ္။ မဲႏႈိက္ၿပီး မဲေဖါက္ေပးတဲ႔ အစီအစဥ္နဲ႔ ေရာင္းခ်သြားႀကတာပါ။ ကၽြန္မတို႔က ယံုလြယ္တယ္ပဲ ေၿပာရမလား။ ပြင္႔လင္း ၿမင္သာမႈရွိလိမ့္မယ္လို႔ ယံုႀကည္မိခဲ႔ႀကပါတယ္။

မေန႔က ညေနလည္း ေရာက္ေရာ..။

 

အဲဒီ ဆင္းမ္ကတ္ေတြကို မဲႏႈိက္စရာမလိုပဲ ေငြတစ္ေသာင္းခြဲနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးမွာ လက္သိပ္ထိုး၀ယ္လာတဲ႔ သူေတြ ေတြ႕ရသလို၊ ဟံသာ၀တီ Junction Square က မိုဘိုင္းဆင္းမ္ကတ္ေတြ၊ ဟန္းဆက္ေတြေရာင္းခ်တဲ႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကလည္း  သူတို႔ရဲ႕ ဆိုင္က၀န္ထမ္းေတြ အားလံုးကို အဲဒီဆင္းမ္ကတ္ေတြ ေရာင္းေပးလိုက္တဲ႔ အေႀကာင္း သိရပါတယ္။

 

ၿပီးေတာ႔ မေန႔က ညေန ရံုးအၿပန္မွာ က်မသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕လို႕ အေအးဆိုင္တစ္ခုမွာ အေအး ၀င္ေသာက္ေနႀကတုန္း ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ေဘးက စားပြဲမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ လူေတြဆီက ႀကားလိုက္ရတဲ႔ စကားေႀကာင္႔ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ရႈပ္သြားရပါတယ္။

 

“မင္းကကြာ။ ငါ႕ကို လူေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာ လာၿပီး ဆင္းမ္ကတ္ လာေတာင္း ရသလားကြ။ လယ္စိုက္ၿပီး စပါး မစားရတာ မရွိေအာင္ ငါ႔တပည္႔ေတြအတြက္ ဖယ္ထားေပးပါတယ္ကြ။ ေၿပာမေကာင္းလို႕ မေၿပာတာ။” တဲ႔ ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူ၀ံ႔ႀကြားစြာ ေၿပာသံကို ႀကားလိုက္ရလို႔ပါပဲ။

 

ကၽြန္မတို႔ မၿပန္ခင္ပဲ အဲဒီစကားေၿပာတဲ႔လူက အရင္ ထၿပန္သြားပါတယ္။ သူ႕ကိုယ္ပိုင္ကား ၿဖစ္မွာပါ။ သိန္းတစ္ရာ႔ငါးဆယ္ေလာက္တန္တဲ႔ နံပါတ္အနက္နဲ႔ ကားကို ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းၿပီး ၿပန္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ ရပါတယ္။

 

သူတို႔ စားပြဲက က်န္ခဲ႔တဲ႔ လူေတြက အခ်င္းခ်င္း ေမးေငါ႔ ေၿပာလို႔ သိလိုက္ရတာက သူတို႕ရပ္ကြက္ရဲ႕ အင္မတန္ ေတာ္ေသာ၊ မွန္ကန္ေသာ၊ ကိုယ္က်ိဳးမရွာေသာ၊ တပည္႔ မ်ားကို ႀကည္႔ရႈ ေစာင္႔ေရွာက္တတ္ေသာ ရပ္ကြက္ ဥကၠဌၿဖစ္ေႀကာင္း ဆက္ႀကားရတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ကၽြန္မၿဖင္႔ မၿပံဳးဘဲ ၀ါးလံုးကြဲရယ္လိုက္ခ်င္မိပါ ေတာ႔တယ္။

 

သူတို႕ရဲ႕ ဥကၠဌဟာ သူ႔ရဲ႕ အာဏာစက္ကေလးအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ကို အလြဲသံုးၿပီး တပဲ့ ( ကိုယ္က်င္႔တရား ပဲ႕ရြဲ႕ေနတဲ႔ တပည္႔ ) ေမြးတတ္တဲ႔ အဆင္႔ အနည္းငယ္ရွိေနတဲ႔သူခိုး တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနတာကို သူတို႔ မေတြးႏိုင္၊ မၿမင္ႏိုင္ေအာင္ ၿဖစ္ေနတာကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေတြ႔ရပါတယ္။

 

သူတို႔ လိုတာရေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔အတြက္ သူတို႔ အတြက္ေတာ႔ ဆရာေကာင္းၿဖစ္တာ ေနမွာေပါ႔ေလ။

ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံမွာ ပြင္႔လင္းၿမင္သာဖို႕၊ သန္႔ရွင္းတဲ႔ Clean Government ၿဖစ္ဖို႕ ဆိုၿပီး ၿပင္တဲ႔ သူေတြက ၿပင္ေနပါတယ္။ ဘာေတြကို ဘယ္လို ၿပဳၿပင္ရမယ္ဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုတဲ႔ သူေတြကလည္း ေတာင္းေန၊ ဆိုေနႀက ပါတယ္။

 

ဒါေပမဲ႔ အခုုရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔လို အဖြဲ႕အစည္း ေသးေသးေလးမွာေတာင္ ဘာေတြ ေၿပာင္းသြားေနလို႔ လဲ။ အဲ႔ဒီလို ေၿပာင္းဖို႔က ေၿပာင္းမယ္ဆိုတဲ႔ မူ၀ါဒခ်မွတ္သူေတြ၊ စီစဥ္သူေတြမွာပဲ တာ၀န္ရွိေနတယ္လို႕ ထင္ ေနႀက ပါသလား။

 

လိုက္နာအေကာင္အထည္ေဖၚရမဲ႔ ေအာက္ေၿခ အဖြဲ႕အစည္း  အဆင္႔ဆင္႔မွာ ပါ၀င္သူေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြကလည္း အေရးႀကီးတယ္ မထင္ႀကဘူးလား။ အေၿခခိုင္မွ မယိုင္တဲ႔ စနစ္ေကာင္းကို ေၿပာင္းႏိုင္မယ္ မဟုတ္လားလို႔။အားလံုးေကာင္းဖို႔ ဆိုရင္ ဦးေဆာင္သူေတြရဲ႕ မူ၀ါဒေကာင္းေတြကို အကုန္လံုး ေပါင္းၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖၚဖို႔လိုအပ္မယ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္။ 

မ၀ါ(ၿမစ္မခ)