ေခါင္းေဆာင္ေလလား၊ ေနာက္လိုက္လား (သို႔) ဗမာ့ပညာေရးအတြင္းသ႐ုပ္

“ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတိုင္း ေက်ာင္းသားကဒ္ခ်ိတ္ဆြဲၿပီးမွ ဝင္ေရာက္ခြင့္ျပဳမည္”
“ေက်ာင္းတြင္းအတြင္း မည္သည့္ယာဥ္မွ မဝင္ရ”
“ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အညီ ဝတ္စားဆင္ယင္ရမည္”…

အထက္ပါ စာတမ္းမ်ားကေတာ့ ယေန႔ေခတ္ တကၠသိုလ္တက္ေနေသာ မည္သည့္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ မဆို ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းဝင္ေပါက္ေရာက္တိုင္း ျမင္ေတြ႔ေနရေသာ စည္းကမ္းဆိုင္းဘုတ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ..

“ဤတကၠသိုလ္ဝင္းအတြင္း မည္သူမဆို လံုျခံဳေရးအရ စစ္ေဆးခံရမည္”
“ေက်ာင္းသားမ်ား ေဘာင္းဘီရွည္မဝတ္ရ”
“ေက်ာင္းသူမ်ား ပန္းမပန္ရ၊ သနပ္ခါးမလိမ္းရ”
“စာသင္ခ်ိန္အတြင္း စားေသာက္ဆိုင္တန္းတြင္ ရွိမေနေစရ”
“ေက်ာင္းသားနားေနေဆာင္ (RC) ကို မည္သည့္ေက်ာင္းသူမွ မလာရ”
“ေက်ာင္းသူနားေနေဆာင္ကို မည္သည့္ေက်ာင္းသားမွမလာရ”
စသည့္စသည့္ စည္းကမ္းဆိုင္းဘုတ္မ်ားကိုလည္း ေက်ာင္းဝင္းအႏွံ႔ ေနရာမ်ဳိးစံုတြင္ လက္ညႇိဳးထိုးမလြဲ စိုက္ထူထားသည္ ကို ေန႔စဥ္ အျမဲေတြ႔ရွိေနရသည္။

၎စည္းကမ္းမ်ားသည္ တကၠသိုလ္တခုတည္းတြင္ ထုတ္ျပန္ထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးရွိ တကၠသိုလ္အား လံုးတြင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စည္းကမ္းမ်ား ျဖစ္သည္။ အဆိုပါစည္းကမ္းမ်ားသည္ အႏွစ္ေလးဆယ္ ႏွစ္ရွည္ပညာေရး
စီမံကိန္း၏ အတြင္းသရုပ္အျဖစ္လည္းေကာင္း အစိုးရ၏ပညာေရးႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအေပၚ ထားရွိေသာ မူဝါဒတရပ္အျဖစ္လည္းေကာင္း ႐ႈွျမင္သူနည္းလွေပသည္။ အေပၚယံအျမင္တြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားစည္းကမ္းျပည့္ဝ ေသဝပ္ေစရန္ခ်မွတ္ထားေသာစည္း

ကမ္းမ်ားဟု ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္ေသာ္လည္း နက္နဲစြာ ေတြးဆၾကည့္ပါက ေက်ာင္းသားထုတရပ္လံုးကို လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းအား (creative thinking) ကို တင္းၾကပ္စြာ ခ်ဳပ္ ကိုင္ထားၿပီး အမိန္႔နာခံေသဝပ္မႈ (obedience) ရွိသြားေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ တားျမစ္ထားမွန္း သိသာေစပါသည္။

တနည္းဆိုရေသာ္ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ေသာ ပညာေရးစနစ္မဟုတ္ ဘဲ၊ ေနာက္လိုက္ေကာင္းမ်ား ေမြးထုတ္ေပးေနေသာ ပညာေရးတခုကို ႐ုပ္လံုးေဖာ္ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဂၤ လိပ္အစိုးရ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္အခါက ၎တို႔၏ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲယားလည္ပတ္ေစရန္အတြက္ အဂၤ လိပ္အရာရွိမ်ားလက္ေအာက္တြင္ အမႈထမ္းႏိုင္မည့္ တိုင္းရင္းသား (ICS) အရာရွိမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေသာ ကၽြန္ပညာ ေရးစနစ္ႏွင့္ မ်ားစြာထူးမျခားနားလွေၾကာင္း သံုးသပ္ေတြ႔ရွိရသည္။

ယေန႔ေခတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားအျဖစ္ အဂၤလိပ္အရာရွိဆိုးမ်ား မရွိေသာ္လည္း ထိုအဂၤလိပ္အရာရွိဆိုးမ်ားေနရာတြင္ စစ္တပ္မွအၿငိမ္းစားယူ၍ အရပ္ဖက္ေျပာင္းလာေသာ အရာရွိမ်ားႏွင့္ စစ္တပ္မွတိုက္႐ိုက္ခန္႔အပ္ထားေသာ စစ္သားဆန္သည့္ အရပ္ဖက္အရာရွိဆိုးမ်ားအစိုးရဌာနအသီးသီးတြင္ အစားထိုးမင္းမူႀကီးစိုးေနၾကေၾကာင္း ျပည္သူတရပ္လံုး အသိပင္ျဖစ္သည္။ ၎အရာရွိဆိုးမ်ားလက္ေအာက္တြင္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တကၠသိုလ္အသီးသီးမွ ဘြဲ႔ရလာေသာ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားက အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္ ျမန္မာ (ICS) အရာရွိမ်ားကဲ့သို႔ ဝင္ေရာက္အမႈ ထမ္းေနၾကရၿပီး စစ္အစိုးရတျဖစ္လဲ ႀကံ့ဖြံအစိုးရ၏ “အထက္ဖားေအာက္ဖိ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၲယား” ကို လႈပ္ရွားလည္ပတ္ ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကရေပသည္။

စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ထိုသို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲယား ျဖစ္ေပၚလည္ပတ္လာေစရန္ ပညာေရးက႑ကို တဆင့္ခ်င္းအေကာင္ အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုအတြင္း (၁၉၈၈ မွ ၂ဝ၁ဝ ကာလ) ၎တို႔ အာဏာသိမ္းၿပီး သည့္အခ်ိန္မွစ၍ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ျပန္ေလ့လာၾကည့္ပါက လယ္ျပင္မွာဆင္သြားသလို ထင္ရွားစြာ သိျမင္ႏိုင္ပါ သည္။

၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံု မတိုင္ခင္ကာလက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လွည္းတန္းလမ္းဆံုမွ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္အထိ ျပည္လမ္းတေလွ်ာက္ သည္ တကၠသိုလ္အမ်ားစုတည္ရွိသည့္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမျဖစ္ၿပီး ထိုတကၠသိုလ္နယ္ေျမသည္ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုမွ ျမန္ မာႏိုင္ငံေဒသအသီးသီးရွိ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ ပညာတတ္လူငယ္မ်ား စုစည္းညီညြတ္စြာ လႈပ္ရွားရွင္သန္ခဲ့ရာ ဘူမိ နက္သန္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာေရးက႑ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း အေျခေနအေၾကာင္းတစံုတရာေပၚ ေပါက္ လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ အစိုးရက မွားယြင္းေသာေပၚလစီမ်ား ခ်မွတ္လွ်င္ျဖစ္ေစ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစား အစိုးရႏွင့္ အနာဂတ္ ေခါင္း ေဆာင္လူငယ္တို႔အၾကား ေခတ္အဆက္ဆက္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားရာ ေနရာတခုျဖစ္ခဲ့သည္။

အဆိုပါ အင္အားစုႏွစ္ခု (တနည္းအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ) တို႔အၾကား စုစည္းညီညြတ္မႈ အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ညီမွ်ေနသျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရဘက္မွ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလ်ာခဲ့ရသည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားလဲ ရွိခဲ့ေပသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္ အာဏာသိမ္းၿပီး နဝတ စစ္အစိုးရတက္ခါစ အခ်ိန္မွစ၍ ထိုသို႔ စုစည္းညီညြတ္ေနေသာ အင္အားစုတခုျဖစ္ေသာ ပညာ တတ္လူတန္းစား ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိစြာ ၿဖိဳခြဲသည့္လုပ္ရပ္မ်ားကို စနစ္တက်ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားကို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္တြင္ တည္ေဆာက္ဖြင့္လွစ္၍ ေက်ာင္းသားအင္အားစု၏ စုစည္းညီညြတ္ မႈကို ၿဖိဳခြဲျခင္း၊ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းမ်ားကို ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ေခတ္နဲ႔ေလွ်ာ္ညီစြာ ျပဳျပင္ျခင္းမရွိဘဲ အမိန္႔နာခံတတ္ေစရန္ သင္ၾကားျခင္း၊ တခ်ိန္က လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ သမိုင္းမ်ား၊ ရွင္ဘုရင္ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔မ်ား၊ ေရွး႐ိုးစြဲအယူ အဆ အတိတ္နိမိတ္မ်ားစသည့္ သင္႐ိုးမ်ားကိုသာ ျပ႒ာန္းျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး လူငယ္ထုအတြင္း အမိန္႔နာခံတတ္မႈ၊ သစၥာေစာင့္သိမႈႏွင့္ အားႀကီးသူႏိုင္စတမ္းစိတ္ဓာတ္မ်ား ႐ိုက္သြင္းခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့ပညာေရးႏွင့္ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကို ႐ိုက္ခ်ဳိးဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။

အျခားတဖက္တြင္ ၿဖိဳခြင္းဖ်က္ဆီးလိုက္ေသာ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ လူငယ္အင္အားစုေနရာတြင္ အရံသင့္ အစားထိုး ႏိုင္ရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ ပညာေရးစနစ္ (Bureaucracy Education System) မွ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ ေသာ ေနာက္လိုက္ေကာင္း ဗ်ဴ႐ိုကရက္မ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ စစ္အစိုးရတရပ္လံုး (Military Government Institution) ကို အင္အားေကာင္းေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္တခု (State) အတြင္း အျခားႏိုင္ငံေတာ္ (State) တခု သြပ္သြင္းတည္ေဆာက္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။

ထင္ရွားေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွာ အရပ္ဖက္ ေဆးတကၠသိုလ္မ်ား၊ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား၊ သူနာျပဳတကၠသိုလ္ မ်ား ရွိၿပီးသားျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္ေဆးတကၠသိုလ္၊ စစ္အင္ဂ်င္နီယာတကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္သူနာျပဳတကၠသိုလ္မ်ား ထပ္မံတည္ေဆာက္ၿပီး စစ္တပ္အဖြဲ႔အစည္းႀကီး (Military Institution) တခုလံုး အင္အားေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးခဲ့သည္။ ထိုသို႔ဖန္တီးျခင္းျဖင့္ ယခင္ကတကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရၿပီးမွ စစ္တပ္တြင္ အမႈထမ္းခဲ့ေသာ “ေက်ာင္းသားဆန္ေသာ စစ္အရာရွိ မ်ား” ေနရာတြင္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္ၿပီး အေတြးအေခၚႏုနယ္ေသးေသာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကို စစ္တပ္အတြင္း တိုက္႐ိုက္သြပ္သြင္း၍ “စစ္သားဆန္ေသာ အရာရွိမ်ား” အျဖစ္ အစားထိုး၍ အထက္ေအာက္အမိန္႔နာခံတတ္မႈ သစၥာ ေစာင့္သိက်ဳိးႏြံမႈတို႔ ပိုမိုခိုင္မာလာၿပီး ဗ်ဴ႐ိုကရက္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားတြင္အားကိုးရေသာ အရာရွိမ်ားႏွင့္ လႈပ္ရွား လည္ပတ္ေစခဲ့သည္။ အရပ္ဘက္တကၠသိုလ္မ်ားမွ ဘဲြ႔ရရွိလာေသာ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားမွာ မည္မွ်ပင္ ေတာ္ေနတတ္ ေနသည္ျဖစ္ေစ စစ္တပ္မွခန္႔အပ္ထားေသာ အၿငိမ္းစားစစ္အရာရွိမ်ား၊ အရပ္ဖက္ေျပာင္းလဲတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ စစ္အရာရွိမ်ား၏ လက္ေအာက္တြင္ စစ္တပ္ပံုစံအုပ္ခ်ဳပ္ခံအျဖစ္ လည္ပတ္အမႈထမ္းေနရင္း ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ ပါဘဲ “ဗ်ဴ႐ိုကေရစီစစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲယား” ၏ အုပ္တခ်ပ္၊ သဲတပြင့္အေနႏွင့္ အသံုးခ်ခံေနၾကရရွာသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွစတင္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္လာေသာ အစိုးရသည္ နဝတ၊ နအဖ၊ ႀကံ့ဖြတ္အစိုးရ အျဖစ္မည္မွ်ပင္ အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ္လည္း ပညာေရးစနစ္အေပၚ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေလာေစရန္ စိတ္ရင္းေစတနာအမွန္ တကယ္မရွိဘဲ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေျခခံခိုင္မာလာေစရန္သာ ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါ သည္။ ယေန႔ေခတ္ ပညာေရး၏ ယိုေပါက္မ်ားျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မမီေတာ့ေသာ သင္႐ိုးမ်ား၊ အမွန္တကယ္ တတ္ေျမာက္ေစျခင္းမရွိေသာ သင္ၾကားေရးနည္းစနစ္မ်ား၊ ေငြေပးအတန္းေအာင္ေနေသာ အက်င့္ဆိုးမ်ားကို ျပဳျပင္ျခင္း မရွိဘဲ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားသာ တမ်ဳိးၿပီးတမ်ဳိး ထုတ္ျပန္၍ တကၠသိုလ္ဝင္းကို အက်ဥ္းေထာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေန ျခင္းကို ယေန႔ေခတ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတို႔ကိုယ္တိုင္ သိျမင္နားလည္ၾကဖို႔ လိုပါသည္။

စာရြက္ေပၚမွာသာရွိၿပီး လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္မႈနည္းေသာ မူလတန္းအခမဲ့ပညာေရးစနစ္၊ အမွန္ တကယ္ တတ္ေျမာက္ျခင္းမရွိဘဲ အခ်ိန္မတန္ခင္ အလုပ္သမားျဖစ္သြားရေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္သူမ်ား၊ တကၠသိုလ္ ဝင္းနား တေခၚစာပင္မေဝးေသာ အရက္ဆိုင္မ်ားအတြင္း မူးရစ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ မိဘမ်က္ကြယ္တြင္ ေက်ာင္းလာတက္ရင္း အရွက္တကြဲအက်ဳိးနည္း ျဖစ္ေနၾကေသာ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသူမ်ား၊ ရပ္ ကြက္အတြင္း ဆိုးသြမ္းလူငယ္မ်ား၊ ကားစပယ္ယာမ်ားႏွင့္ မၾကာခဏ ႐ိုက္ပြဲျဖစ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ တကၠ သိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ပစ္မွတ္ထားေနေသာ (Day Club) မ်ား၊ (show) ပြဲမ်ား စသည္တို႔သည္ မေတာ္ တဆျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ တမင္တကာ ႀကံရြယ္က်ံဳးသြင္းလုပ္ေဆာင္ေနမႈ တမင္တကာ ျပဳျပင္မႈမရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေနၾကရေၾကာင္းကို ေက်ာင္းသားထုတရပ္လံုး သတိျပဳမိဖို႔ လိုပါသည္။

ပညာေရးစနစ္ ယိုယြင္းမႈ၏ ျပယုဂ္အျဖစ္ ယေန႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ အခက္အခဲမ်ားကို အနည္း
ငယ္တင္ျပလိုပါသည္။ ဗမာ့တကၠသိုလ္ပညာေရးကို အေဝးသင္တကၠသို္လ္ ပညာေရးႏွင့္ ေန႔သင္တန္း တကၠသိုလ္ပညာ
ေရးအျဖစ္ ႏွစ္မ်ဳိးခြဲျခားထားၿပီး ေန႔သင္တန္း (Day) မွာ အထူးသျဖင့္ ေငြေၾကးအတန္အသင့္သံုးစြဲႏိုင္ေသာ အထက္တန္း
လႊာႏွင့္ အလယ္အလတ္ လူတန္းစားမ်ား၏ သားသမီးမ်ား တက္ေရာက္သင္ၾကားၾကၿပီး အေဝးသင္တကၠသိုလ္ (U.D.E) မွာေတာ့ အေျခခံလူတန္းစားမ်ားႏွင့္ ဝန္ထမ္းသားသမီးမ်ား၊ အလုပ္တဘက္ႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ေနရေသာ ေက်ာင္းသား
ေက်ာင္းသူမ်ား တက္ေရာက္ၾကပါသည္။ ေန႔သင္တန္း (Day) တြင္တက္ေရာက္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အမ်ားစုမွာ ဓါတ္ခြဲခန္းေၾကး၊ ေက်ာင္းဝင္ေၾကးမ်ားကို ေက်ာင္းအပ္တိုင္း မပ်က္မကြက္ ေပးသြင္းေနရေသာ္လည္း လက္ ေတြ႔တြင္ မျပည့္စံုေသာ စက္ပစၥည္းဓါတ္ခြဲခန္း ကိရိယာမ်ားကို သာသံုးစြဲေနၾကရသည္။

အျခားတဖက္တြင္ ျမင့္မားလာေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႏွင့္အၿပိဳင္ ေစ်းတက္လာေသာ က်ဴရွင္ခမ်ား၊ စာအုပ္စာတမ္း စာေရး ကိရိယာဖိုးႏွင့္ ဖယ္ရီကားခကိုလဲ လစဥ္မွန္မွန္ ႀကိဳးစားေပးေဆာင္ေနၾကရသည္။ ျပင္ပ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၏ ေစ်းႏႈန္း ထက္ႀကီးျမင့္ေနေသာ ေက်ာင္းစားေသာက္ဆိုင္မ်ား၏ တဖက္တလမ္းမွ ႏွိပ္စက္မႈဒါဏ္ကိုလည္း ခံေနၾကရသည္။ ထို႔ျပင္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန ္(၇၅%) မျပည့္မႈ၊ ေက်ာင္းစည္းကမ္းမ်ားေဖာက္ဖ်က္မႈ စသည့္ျပစ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းထုတ္ ေက်ာင္းနားခံေနရေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း ဒုႏွင့္ေဒးပင္။

မပီျပင္ေသာ သင္ၾကားေရးစနစ္မ်ားေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ ပညာတတ္ေျမာက္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း “မေအာင္မေနရ ပညာေရးစနစ္” အရ စာေမးပြဲက်႐ႈံးေသာ ဘာသာရပ္မ်ားအား ျပန္လည္ေျဖဆိုၾကရၿပီး ဘဲြ႔ရသြားေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလွသည္။ တကၠသုိလ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္လည္း အႏွစ္မရွိ ေသာ ပညာေရးစနစ္၏ ႐ုိက္ခတ္မႈဒဏ္ကို ခံေနၾကရသည္။ သတ္မွတ္ကာလ အပိုင္းအျခားအတြင္း သင္ၾကားမႈၿပီးစီးရ မည္ဟု ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ခ်မွတ္ေပးထားေသာ သင္ခန္းစားမ်ားသင္ၾကားၿပီးေျမာက္၍ အထက္လူႀကီးမ်ား၊ ပါေမာ ကၡမ်ား ၿငဳိျငင္ခံရမႈမရွိေစရန္တပည့္မ်ားနားလည္သည္ျဖစ္ေစ၊နားမလည္သည္ျဖစ္ေစ တတ္သုတ္႐ုိက္ သင္ၾကားေနၾကရ ၿပီး ပညာေရးႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား အေရးကိစၥမ်ားတြင္ေတာ့ ခပ္လွ်ဳိလွ်ဳိေနတတ္ေသာ အမူအက်င့္မွာ ယေန႔ တကၠသုိလ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ အေလ့အထတခု ျဖစ္လာေနသည္။

ထုိသုိ႔ အာမခံခ်က္မရွိေသာ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူအမ်ားစုမွာ တကၠသုိလ္ပညာေရး သင္ၾကားရင္းတဖက္မွလည္း အျခားပညာရပ္သင္တန္းမ်ားကို ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ သင္ယူေနၾကရသည္။ ယခုေခတ္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားစုမွာ မိမိတို႔သင္ၾကားေနၾကရေသာ ပညာေရးစနစ္အေပၚ ယံုၾကည္မႈလံုးဝကင္း မဲ့ေနၾကၿပီး ဤပညာေရးစနစ္အရ ရရွိလာမည့္ဘြဲ႔ကို အေဆာင္အေယာင္ဂုဏ္တခု၊ ျပယုဂ္တခုအျဖစ္သာ သတ္မွတ္ထား ၾကသည္။ တကၠသိုလ္မ်ားမွ ရရွိလာေသာဘြဲ႔မွာ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ အလုပ္တေနရာစာမွ်ေလာက္ကုိပင္ အာခံခ်က္ မရွိျခင္းေၾကာင့္ ပညာေရးစနစ္ႏွင့္ ဘြဲ႔အေပၚတန္ဖုိးမထားျခင္းမွာ မ်ားစြာထူးျခားလွေသာ အေၾကာင္းအရာတခုေတာ့ မဟုတ္ေပ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘြဲ႔ရရွိၿပီးပါကသင္တန္း တခုခုတတ္၍ ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ၾကျခင္း ဓေလ့မွာ လူငယ္မ်ားအၾကား ေခတ္ ေပၚယဥ္ေက်းမႈအျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အဆမတန္ ႀကီးထြားလာေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အတြင္းတြင္ အျခားဖြံ႔ၿဖဳိး ဆဲႏုိင္ငံမ်ားထက္ပုိ၍ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈျပႆနာကို ပုိမိုရင္ဆုိင္လာေနၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ထုအတြင္း မိမိတို႔သင္ၾကားေနၾကရေသာပညာေရးစနစ္အေပၚအယံုအၾကည္မရွိေတာ့ျခင္းသည္ ႏုိင္ငံ၏အနာဂတ္အတြက္ အႀကီး မားဆံုးေသာ ျပႆနာတခုပင္ ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ငါးဆယ္ကာလက ရန္ကုန္တကၠသုိလ္သည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတြင္ ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ႀကီးတခု ျဖစ္ခဲ့ျခင္းသည္ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ယံုတမ္းပံုျပင္ တခုအျဖစ္သာ အတိတ္ကာလတြင္ ကုန္လြန္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံဖြံ႔ၿဖဳိးမႈ ေနာက္က်ေနျခင္း၊ အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ယွဥ္လ်င္ နည္းပညာကြာဟခ်က္ ႀကီးမားေနျခင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္၏ သာမန္ အေျခအေနေလးအတြင္းပင္ ျပည္သူတိုင္း ရွင္သန္ရပ္တည္ေရး ခက္ခဲေနျခင္း အရင္းခံျပႆနာဇစ္ျမစ္သည္ အမွန္ စင္စစ္အားျဖင့္ စနစ္တက်ၿဖဳိခြင္းခံထားရေသာ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတုိင္း သ ေဘာေပါက္နားလည္ကာ အဖက္ဖက္က ပ်က္စီးယိုယြင္းေနေသာ မိမိတို႔ပညာေရးစနစ္ကို မိမိတို႔ကုိယ္တုိင္ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲ၍ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရးနစ္ဆီသုိ႔ဦးတည္ခ်ီတတ္ၾကဖုိ႔အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပလုိက္ရပါသည္။

မင္းေသြးသစ္
ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ 

naytthit.net